Zakończono remont elewacji budynku przy ul. Chrobrego 44 w Zielonej Górze

Budynek przy ul. Chrobrego 44 w Zielonej Górze, wzniesiony w stylu klasycystycznym, stanowi przykład architektury mieszczańskiej z końca XVIII i początku XIX wieku. Obiekt ten od wielu lat znajdował się w stanie zachowania uzasadniającym konieczność przeprowadzenia remontu. Elewacje pokrywał tynk cementowy, z licznymi ubytkami, mury były zawilgocone. Istniejąca w budynku stolarka okienna była powojenna, wypaczona, o niskiej jakości materiału i wykonania. Historyczna stolarka drzwiowa wymagała renowacji.
Prace przy obiekcie poprzedzono badaniami konserwatorskimi, w wyniku których rozpoznano historyczną kolorystykę elewacji i stolarki. W ramach prac usunięto wtórne wyprawy, a w miejscach zawilgoconych nałożono tynki renowacyjne. Odtworzono również zatarty i zniekształcony detal w postaci gzymsów i rytych w tynku opasek okiennych.
Zaplanowano również kompleksową wymianę wtórnej stolarki w całym budynku. Najstarsze, krosnowe okno klatki schodowej, o klasycystycznej formie, pochodzące z czasu budowy obiektu, poddano renowacji. Stało się ono wzorem dla odtwarzanej stolarki i na jego podstawie wykonano wszystkie okna w obiekcie, powtarzając historyczne profile i kolorystykę. Wprowadzono okna z krzyżem greckim, ze stałym słupkiem i ślemieniem w formie półwałka, z kostką na przecięciu, ze szczeblinami poziomymi. Przywrócono również historyczną kolorystykę stolarki w odcieniach szarości.
Elewacje odzyskały pierwotną dyspozycję barwną i detal, jak również odpowiednią formę stolarki okiennej, która stanowi integralną część elewacji, nadaje jej ostateczny wyraz. Wyeksponowano walory dotychczas zatarte, zubożone poprzez remonty i wymiany substancji. Właściwie dobrana stolarka okienna, poparta rozpoznaniem i analizą konstrukcji, profili i kolorystyki, stanowi dopełnienie kostiumu elewacji i pozwala faktycznie przywrócić kompozycję, estetykę i charakter zabytku.
Prace w całości finansowane były ze środków właściciela – Miasta Zielona Góra.