W trakcie prac związanych z usuwaniem cementowej wylewki w kościele, odsłonięto znaczne fragmenty historycznej posadzki z prostokątnych ceglanych kształtek, uzupełnianych miejscowo kształtkami wielobocznymi. Pracom towarzyszyły badania archeologiczne. Posadzka ułożona była regularnie na podbudowie piaskowo-ilastej z przesunięciem warstw o ½ długości, tworząc układ na tzw. mijankę, spoiny wypełniono piaskową zasypką. Stan zachowania posadzki, która poddana została badaniom przez dyplomowanego konserwatora, specjalistę w zakresie kamienia i detalu architektonicznego, określono jako zły. Jej powierzchnia była nierówna, z licznymi zapadlinami i ubytkami w materiale, a kształtki ulegały w znacznym stopniu rozwarstwieniu, co uniemożliwiło ich przełożenie i ponowne wykorzystanie, bez znacznych strat w historycznym materiale. Również demontaż i przeniesienie w inne miejsce naraziłoby osłabione kształtki na znaczne uszkodzenia. Zadecydowano więc o pozostawienie posadzki na swoim miejscu, zdezynfekowano ją środkiem biobójczym, a następnie wykonano nową posadzkę na podsypce piaskowej, bez dodatku spoiw mineralnych, zagęszczanej ręcznie. W narożniku nawy pozostawiono odsłonięty niewielki fragment historycznej posadzki wyeksponowany w formie „świadka”. Nową posadzkę wykonano z ceramicznych cegieł wymiarowo i kolorystycznie zbliżonych do oryginalnych kształtek, w układzie oraz formie powtarzającej historyczną kompozycję.
Świątynia w Kalsku zbudowany został w 1521 r. Późnogotycka budowla jest murowana z kamienia i cegły, orientowana, jednonawowa, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium oraz zakrystią od północy i wieżą od zachodu. Nawa i prezbiterium przekryte są pozornymi sklepieniami kolebkowymi. Wejścia ujęte są prostymi portalami, zamkniętymi łukiem w ośli grzbiet. Elewacje budowli pozbawione są tynków. Dachy pokryte są gontem, zaś górne kondygnacje wieży wykonano w 1826 r. w konstrukcji drewnianej i oszalowano. Kościół remontowano w latach 50. XX w. i poświęcono w czerwcu 1961 r. Wówczas najprawdopodobniej usunięto znaczną część dawnego wyposażenia ewangelickiej świątyni.
Wylewka betonowa, którą wykonano w latach powojennych, spowodowała utrzymywanie wilgoci w podłożu i przesuwanie jej w kierunku ścian budowli, co skutkowało zwilgoceniem murów. Nowa posadzka, położona na suchym pisaku, przyczyni się do poprawy warunków wilgotnościowych w świątyni, a jednocześnie przywróci dawny charakter temu wnętrzu. Posadzka historyczna została udokumentowana, zabezpieczona i zachowana.
Prace konserwatorskie przy pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony w kościele w Konotopie
Rozpoczęły się badania i prace konserwatorskie przy renesansowym pomniku epitafijnym Wolffa von Dyhrn i jego żony Magdaleny z domu von
