W marcu 2011 ukończono prace w budynku przy ul. Reja 6 w Zielonej Górze. Kamienica wzniesiona w latach 1901–1902 pierwotnie służyła celom mieszkalnym. Później zmieniono jej przeznaczenie, wprowadzając jednocześnie częściowe zmiany we wnętrzu obiektu. Od roku 2004 budynek był wyłączony z użytkowania z uwagi na wciąż pogarszający się stan techniczny.
W 2009 r. Gmina Zielona Góra podjęła środki mające na celu przeprowadzenie niezbędnych działań ukierunkowanych na adaptację kamienicy na cele użytkowe. W 2010 r. wykonano szereg robót budowlanych, prac restauratorskich i konserwatorskich, aby przywrócić obiekt do dawnej świetności.
Szczególnie ważnym aspektem tych działań było przywrócenie pierwotnej kolorystyki elewacji oraz wystroju wnętrza. Wszelkie prace, zarówno przy elewacji jak i wnętrzu, zostały poprzedzone badaniami konserwatorskimi. Na ich podstawie ustalono i odtworzono pierwotną kolorystykę elewacji, której tło stanowił odcień piaskowej żółcieni, zaś detal architektoniczny był utrzymany w kolorze szarozielonym. Do pokrycia elewacji użyto farb laserunkowych o niejednorodnej warstwie kryjącej celem uzyskania na powierzchni zmiennego waloru barwy. W ten sposób bryła budynku uzyskała subtelną, zmienną w zależności od natężenia światła słonecznego, tektonikę. Ponadto, w trakcie prac przy elewacji, uzupełniono brakujące fragmenty detali dekoracji sztukatorskiej, zaś te zachowane poddano konserwacji. Odtworzono również sterczynę, która pierwotnie wieńczyła fasadę.
We wnętrzu budynku w wyniku prac restauratorskich i konserwatorskich przywrócono pierwotny wystrój. Na plafonach i fasetach zdobiących sufity uzupełniono i odtworzono brakujące detale dekoracji sztukatorskich zdobionych rozmaitymi ornamentami roślinnymi (m.in. motywem winnego krzewu), występujących w, pełniących pierwotnie funkcje reprezentacyjne, pomieszczeniach parteru, pierwszego i drugiego pietra. Przywrócono również właściwą, zgodna pierwowzorem kolorystykę ścian, sufitów, w tym krat klatki schodowej.
Podczas prac remontowych przeprowadzanych w pomieszczeniach dawnych kuchni (obecnie przeznaczonych na cele sanitarne) na I i II piętrze natrafiono na utrzymane w błękitnej kolorystyce polichromie. Z uwagi na to został opracowany przez inwestora dodatkowy program prac konserwatorskich dla tych dekoracji. Malatury pochodzą z trzech różnych faz rozwoju i są na siebie nałożone. Mają one formę bordiury z motywem: geometrycznym, imitacji układu płytek ceramicznych oraz floratury. Najwcześniejsze dwie polichromie zostały oczyszczone z wtórnych nawarstwień, poddane konserwacji i wyeksponowane w przedsionkach pomieszczeń toalet. Najmłodsza zaś, trzecia, występująca jedynie na II piętrze budynku została odtworzona za pomocą szablonu na powierzchni płyty gipsowo kartonowej.
