Kościół pw. św. Andrzeja wzniesiono w latach 1825-1827 wg projektu znakomitego berlińskiego architekta K. F. Schinkla, w nurcie neogotyku. Ostrołukowe otwory mieszczą dębową stolarkę okienną o drobnym podziale wielobocznych kwater, z maswerkami z motywem czteroliścia. Stolarka drzwiowa, dwuskrzydłowa z nadświetlem, o analogicznym detalu, wyposażona jest w antaby o formie lwich głów. Kolorystykę w tonacji złamanej bieli ustalono na podstawie badań konserwatorskich, które ujawniły pierwotną dyspozycję barwną stolarki, pochodzącą z okresu budowy kościoła. Stolarkę poddano pieczołowitym pracom konserwatorskim prowadzonym przez konserwatora dzieł sztuki Panią Paulinę Celecką, która z poszanowaniem zabytkowej substancji wzmocniła uszkodzoną strukturę drewna, zabezpieczyła historyczny materiał i przywróciła stolarce dawny wygląd.
Jako element historycznego wystroju kościoła stolarka okienna i drzwiowa stanowi istotną wartość zabytku, waloryzując elewacje i wnętrze. W przypadku kościoła pw. Św. Andrzeja, jasna kolorystyka okien i drzwi, całkowicie zmienia odbiór kompozycji elewacji. Dotychczas ciemne okna niejako znikały w otworach. Tymczasem już po I etapie prac można stwierdzić, że konserwacja zabytkowych okien przywraca elewacjom pierwotną lekkość, wydobywając drobny detal dekoracyjnie zakomponowanej świątyni, stanowiącej realizację wizji wybitnego architekta.
Prace zrealizowano przy udziale dotacji Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
Zakończenie remontu wieży dawnego kościoła ewangelickiego w Babimoście
Niedawno zakończył się remont wieży dawnego kościoła ewangelickiego w Babimoście. Świątynia wzniesiona została w 1789 r., remontowana w 1891 r.,
