W dniu 19 lutego 2010 r. w siedzibie Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gorzowie Wlkp. przy ul. Sikorskiego 107. odbyło się inauguracyjne posiedzenie Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków. W spotkaniu uczestniczył Pan Jan Świrepo Wicewojewoda Lubuski, Pani Ewa Piekarz Wiceprezydent miasta Gorzów Wlkp., Pani Sylwia Groblica Miejski Konserwator Zabytków w Gorzowie Wlkp. i Pani Izabela Ciesielska Miejski Konserwator Zabytków w Zielonej Górze.
Podczas posiedzenia Barbara Bielinis-Kopeć Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków wręczyła akty powołania członkom Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków.
Przedmiotem dyskusji był zaprezentowany do zaopiniowania przez Radę projekt Miejskiego Ośrodka Sztuki przy ul. Kosynierów Gdyńskich nr 108 w Gorzowie Wielkopolskim.
Koncepcję projektową wykonaną przez Biuro Projektów – Pracownię Autorską DOM Sp. z o.o., zakładającą obudowanie szklaną konstrukcją istniejącej zabytkowej willi i potraktowanie jej w nowo wykreowanej przestrzeni Miejskiego Ośrodka Sztuki jako „eksponatu muzealnego”, oceniono negatywnie pod względem konserwatorskim ( z 8 członków Rady – 6 głosowało przeciw ww. realizacji, 1 osobą była za przyjęciem projektu i 1 osoba głosowała za przyjęciem pod warunkiem wprowadzenia zmian).
Na zaproszenie Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w posiedzeniu uczestniczył arch. Dominik Mączyński Rzeczoznawca Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, który wydał opinię w tej sprawie, oceniając negatywnie realizację ww. projektu.
Uznano, m.in., że przedstawiony zamysł projektowy dotyczący willi, jest całkowicie sprzeczny z ideą ochrony zabytków. Budynek potraktowany jako eksponat muzealny, przestaje być tożsamy z zabytkiem funkcjonującym w otwartej przestrzeni, staje się swoistego rodzaju preparatem.
Willa Jaehnego, na co zwrócił szczególna uwagę arch. H.J. Kustosz, jest jedną z niewielu zachowanych w Gorzowie Wlkp. prestiżowych realizacji architektonicznych z przełomu XIX i XX w., jest wartościowym przykładem architektury z okresu secesji i wymaga pilnego podjęcia prac konserwatorskich przywracających jej dawną świetność.
W przypadku budynków zabytkowych chronionych prawem przez wpis do rejestru zabytków przede wszystkim należy respektować wartości historyczne, artystyczne i naukowe istniejącego obiektu, co wynika bezpośrednio z obowiązującej ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, a także z międzynarodowych kart i konwencji ochrony dziedzictwa kultury sygnowanych przez Polskę.
W ocenie arch. D. Mączyńskiego jednym z działań o fundamentalnym znaczeniu dla powodzenia projektu jest uzyskanie wytycznych konserwatorskich wynikających z jego rozpoznania i odpowiedni dobór nowej funkcji dopasowanej do istniejącego obiektu, jego sytuacji przestrzennej i wartości zabytkowych jakie reprezentuje. W omawianym przypadku, projektanci niewłaściwie interpretują te wartości, traktując bardzo instrumentalnie zabytkowe dzieło architektury. Zabytkowa Willa Jaehnego nadaje się znakomicie na różne nowe funkcje np. reprezentacyjno – biurową lub muzealno – wystawienniczą, ale wprowadzone w ściśle określonym zakresie. Jest świadkiem rozwoju przestrzennego miasta i znajduje się w przestrzeni, z którą pierwotnie była integralnie powiązana.
W następnej kolejności dyskutowano nad wnioskiem miasta Gorzów Wlkp. ws. wpisania do rejestru zabytków dzielnicy miasta Zamoście.
Rada uznała zasadność wpisu do rejestru zabytków jednak w zakresie ograniczonym do kwartału zachowanej zabudowy historycznej, z wyłączeniem przestrzeni zdegradowanej współczesną zabudową wysokościową oraz pozbawionej wartości kulturowych. Jednocześnie podkreślono konieczność dokonania pełnego rozpoznania tego terenu pod względem historycznym i architektoniczno-przestrzennym oraz podejmowanie w przyszłości rozpoznania ww. wartości na etapie poprzedzającym wniosek o wpis do rejestru zabytków.
