W dniu 1 grudnia 2018 r. zorganizowano w pałacu w Starym Kisielinie ostatnią z zaplanowanych w tym roku imprez związanych z popularyzacją zamków, dworów i pałaców województwa lubuskiego w ramach cyklu koncertów jazzowych. Stowarzyszenie Przyjaciół Piekarni CK we współpracy z Lubuskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków i Zielonogórskim Ośrodkiem Kultury, zorganizowało koncert, na którym wystąpił zespół Klara Cloud & The Vultures. Jak zawsze nie zawiodła publiczność. Ponad 130 osób przybyło do Starego Kisielina aby wsyłuchać koncertu, dowiedzieć się o historii pałacu oraz przeprowadzonych w nim w tym roku pracach remontowych i konserwatorskich. Była to też doskonałą okazja aby zwiedzić wnętrza zabytku, który w tym roku został wyremontowany i udostępniony na cele kultralne.
Pałac w Starym Kisielinie położony jest na wschodnim krańcu wsi. Budynek pałacu stano¬wi element założenia rezydencjonalnego. Od południa przylega do niego park, a od zachodu sąsiaduje z dawną zabudową folwarczną. Do naszych czasów nie zachowała się niestety ka-plica grobowa wzniesiona w 1864 roku, poświęcona pamięci Carla Ludwiga von Stosch. Obecnie pałac jest siedzibą filii Zielonogórskiego Ośrodka Kultury. Uroczyste otwarcie miało miejsce 20.10.2018 roku.
Pierwsza wzmianka o majątku w Starym Kisielinie (niem. Altkessel) pochodzi z 1471 roku, kiedy to Henryk XI, książę głogowski, potwierdza, iż majątkiem włada Heinz Schtoff z Przytoku. Od 1503 roku dobra należały do rodziny von Burckersdorff, a w po¬łowie XVI wieku nabyli je bracia Fabian i Nicoli von Tschammer. W latach 1591-1712 majątkiem w Starym Kisielinem zarządzała rodzina von Stentsch, za której czasów powstały reprezentacyjne siedziby w Przytoku i Nowym Kisielinie. W 1712 roku posiadłość w Starym Kisieli¬nie nabył Balthasar baron von Stosch. Przedstawiciele tego rodu władali dobrami do 1930 roku, kiedy to sprzedane zostały państwu i rozparcelowane. Od 1935 roku w wydzierża-wionym pałacu organizowane były obozy dla młodzieży (Landjahreim). Po II wojnie świa-towej pałac był użytkowany przez wojsko radzieckie, następnie mieściły się w nim biura PGR, a w 1959 roku stał się siedzibą Archiwum Państwowego, które działało w tym miejscu do 2014 roku. Przez ponad 60 lat miejsce to wypełnione było teczkami, dokumentami, księgami. Później przez kilka lat obiekt był zamknięty. Niszczał. Na szczęście znalazły się fundusze, które pozwoliły przywrócić temu miejscu dawny blask.
Pałac w Starym Kisielinie zawdzięcza swe powstanie rodzinie von Stosch. W latach 1837-1838 Carl Ludwig Hans von Stosch wzniósł skromny dwór, usytuowany we wschodniej pierzei dziedzińca gospodarczego oraz nowe budynki folwarczne. Dwór o prostej formie, prostokątny w rzucie, piętrowy, nakryty był dachem dwuspadowym. W latach 1896-1897 za sprawą Felixa Georga hrabiego von Stoscha doszło do rozbudowy siedziby według projektu samego właściciela. Dostawiony od wschodniej strony do dworu nowy, więk¬szy człon, architekturą i wystrojem nawiązywał do renesansu francuskiego. Powiększony obiekt o wyraźnych znamionach rezydencji otrzymał plan litery „T”. Bryłę pałacu tworzą dwa piętrowe skrzydła oraz trzykondygnacyjny ryzalit. Elewacje nowego skrzydła zdobione są detalem architektonicznym. Zwróconą na południe fasadę akcentuje umieszczony cen¬tralnie ryzalit, wyróżniający się bogatą dekoracją. Umieszczono w nim wejście główne oraz otwory okienne ujęte w uszakowate obramowania, zwieńczone trójkątnym naczółkiem na kroksztynach. Natomiast elewację boczną – wschodnią przepruwają okna ozdobione trój¬kątnym naczółkiem i zwieńczeniem w kształcie kuli. Umieszczono na niej również herby: po lewej stronie rodu von Stosch, a po prawej rodziny von Masennbach. Z wystroju i wy¬posażenia pałacu zachowała się min. stolarka drzwiowa, okienna, posadzka w holu, klatka schodowa z 1838 roku, sztukate¬ria sufitów czy też kominek z umieszczonym herbem rodu von Stosch.
Aktualnie w pałacu mieści się filia Zielonogórskiego Ośrodka Kultury. Znalazły się tutaj m.in. pomieszczenie dla stowarzyszeń, reprezentacyjna Sala Widowiskowa, Sala Kominkowa, biblioteka, czytelnia oraz salka komputerowa.
Pałac w Starym Kisielinie położony jest na wschodnim krańcu wsi. Budynek pałacu stano¬wi element założenia rezydencjonalnego. Od południa przylega do niego park, a od zachodu sąsiaduje z dawną zabudową folwarczną. Do naszych czasów nie zachowała się niestety ka-plica grobowa wzniesiona w 1864 roku, poświęcona pamięci Carla Ludwiga von Stosch. Obecnie pałac jest siedzibą filii Zielonogórskiego Ośrodka Kultury. Uroczyste otwarcie miało miejsce 20.10.2018 roku.
Pierwsza wzmianka o majątku w Starym Kisielinie (niem. Altkessel) pochodzi z 1471 roku, kiedy to Henryk XI, książę głogowski, potwierdza, iż majątkiem włada Heinz Schtoff z Przytoku. Od 1503 roku dobra należały do rodziny von Burckersdorff, a w po¬łowie XVI wieku nabyli je bracia Fabian i Nicoli von Tschammer. W latach 1591-1712 majątkiem w Starym Kisielinem zarządzała rodzina von Stentsch, za której czasów powstały reprezentacyjne siedziby w Przytoku i Nowym Kisielinie. W 1712 roku posiadłość w Starym Kisieli¬nie nabył Balthasar baron von Stosch. Przedstawiciele tego rodu władali dobrami do 1930 roku, kiedy to sprzedane zostały państwu i rozparcelowane. Od 1935 roku w wydzierża-wionym pałacu organizowane były obozy dla młodzieży (Landjahreim). Po II wojnie świa-towej pałac był użytkowany przez wojsko radzieckie, następnie mieściły się w nim biura PGR, a w 1959 roku stał się siedzibą Archiwum Państwowego, które działało w tym miejscu do 2014 roku. Przez ponad 60 lat miejsce to wypełnione było teczkami, dokumentami, księgami. Później przez kilka lat obiekt był zamknięty. Niszczał. Na szczęście znalazły się fundusze, które pozwoliły przywrócić temu miejscu dawny blask.
Pałac w Starym Kisielinie zawdzięcza swe powstanie rodzinie von Stosch. W latach 1837-1838 Carl Ludwig Hans von Stosch wzniósł skromny dwór, usytuowany we wschodniej pierzei dziedzińca gospodarczego oraz nowe budynki folwarczne. Dwór o prostej formie, prostokątny w rzucie, piętrowy, nakryty był dachem dwuspadowym. W latach 1896-1897 za sprawą Felixa Georga hrabiego von Stoscha doszło do rozbudowy siedziby według projektu samego właściciela. Dostawiony od wschodniej strony do dworu nowy, więk¬szy człon, architekturą i wystrojem nawiązywał do renesansu francuskiego. Powiększony obiekt o wyraźnych znamionach rezydencji otrzymał plan litery „T”. Bryłę pałacu tworzą dwa piętrowe skrzydła oraz trzykondygnacyjny ryzalit. Elewacje nowego skrzydła zdobione są detalem architektonicznym. Zwróconą na południe fasadę akcentuje umieszczony cen¬tralnie ryzalit, wyróżniający się bogatą dekoracją. Umieszczono w nim wejście główne oraz otwory okienne ujęte w uszakowate obramowania, zwieńczone trójkątnym naczółkiem na kroksztynach. Natomiast elewację boczną – wschodnią przepruwają okna ozdobione trój¬kątnym naczółkiem i zwieńczeniem w kształcie kuli. Umieszczono na niej również herby: po lewej stronie rodu von Stosch, a po prawej rodziny von Masennbach. Z wystroju i wy¬posażenia pałacu zachowała się min. stolarka drzwiowa, okienna, posadzka w holu, klatka schodowa z 1838 roku, sztukate¬ria sufitów czy też kominek z umieszczonym herbem rodu von Stosch.
Aktualnie w pałacu mieści się filia Zielonogórskiego Ośrodka Kultury. Znalazły się tutaj m.in. pomieszczenie dla stowarzyszeń, reprezentacyjna Sala Widowiskowa, Sala Kominkowa, biblioteka, czytelnia oraz salka komputerowa.
