Jazz w zamku w Siedlisku

W dniu 23 lipca 2017 r. odbyła się na zamku w Siedlisku pierwsza z zaplanowanych w tym roku imprez związanych z popularyzacją zabytkowych rezydencji województwa lubuskiego w ramach cyklu koncertów jazzowych. Stowarzyszenie Przyjaciół Piekarni CK we współpracy z Lubuskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków, właścicielem zamku w Siedlisku  oraz Fundacją Karolat zorganizowało koncert Big Bandu Nowosolskiego pod dyrekcją Pana Kacpra Wojtkowiaka. Koncert odbył się w malowniczej scenerii ruin zamku, które w ostatnich latach sukcesywnie poddawane są pracom zabezpieczającym i konserwatorskim. Warto przypomnieć, iż zamek w Siedlisku należy do największych tego typu późnorenesansowych założeń na Śląsku. Wzniesiony został staraniem Frantza von Rechenberg w latach 1540-1548. Przebudowa i rozbudowa nastąpiła w latach 1598-1618 i wiąże się z Georgem von Schönaich, który powierzył to zadanie budowniczemu Melchiorowi Deckhardowi z Legnicy. Renesansowy zamek obejmował relikty starszej siedziby stanowiącej obecnie zachodnią część skrzydła południowego, które w okresie tym rozbudowano w kierunku wschodnim. Powstała wówczas m.in., sala kolumnowa, budynek bramny, wkomponowany w bastionowy system fortyfikacji, zaprojektowanych przez Walentego Sëbischa z Wrocławia oraz kaplica zamkowa konsekrowana w 1618 r., a także niewielkie założenie parkowe. Rozbudowa zamku nastąpiła za sprawą Hansa Carla Schönaich w XVIII w. przez architektów J.J. Wagnera i Ch. Spinettiego. Wzniesiono dwa nowe skrzydła zamkowe: zachodnie i północne oraz przebudowano wnętrza – m.in. dawną salę kolumnową, zwaną od tego czasu ogrodową. Prawdopodobnie założono także zamkowe ogrody na południowo-wschodnim bastionie. W 3. ćw. XVIII w. powstał murowany most przed budynkiem bramnym. Od tego czasu siedziba książąt von Schönaich zu Carolath-Beuten należała do najwspanialszych i największych założeń zamkowych na Śląsku.
W XIX w. za ks. Heinricha Carla Wilhelma von Schönaich na terenie zamku i w jego otoczeniu wzniesiono kilka obiektów – m.in. kryte przejście między skrzydłem wschodnim a bastionem południowo-wschodnim, którego autorstwo przypisuje się K.F. Schinklowi. W 3. ćw. XIX w. nastąpiła przebudowa zamku w duchu neorenesansu pod kierunkiem Carla Luedecke. W 1945 r. zamek spłonął i w następnych latach popadł w ruinę. Z pożogi ocalały tylko skrzydło wschodnie z kaplicą i budynek bramny. W latach 1968-1970 zamek odgruzowano staraniem harcerskiego szczepu Makusynów pod kierunkiem Pana Zbigniewa Czarnucha. W latach 1986-1989 wyremontowano skrzydło wschodnie wraz z budynkiem bramnym, w którym mieścił się wówczas gminny ośrodek kultury. Obecnie od kilku lat stanowi własność prywatną, jest dozorowany i sukcesywnie zabezpieczany jako trwałą ruina oraz poddawany pracom konserwatorsko-restauratorskim m.in., portal, kolumny. Prace te będą kontynuowane w roku bieżącym.