W dniach 27–29 maja 2019 r. w Halle zorganizowano doroczną konferencję Związku Konserwatorów Zabytków Republiki Federalnej Niemiec pod hasłem „Ochrona zabytków dla różnorodności modernizmu”. Na Konferencję zaproszono również wojewódzkich konserwatorów zabytków z Polski, których reprezentowała Pani dr B. Bielinis-Kopeć Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków. Konferencja wpisała się w obchody 100-lecia Bauhausu.
Problematyka ochrony zabytków została na konferencji Związku Konserwatorów Zabytków bliżej naświetlona i przedyskutowana w odniesieniu do dziedzictwa modernizmu w kontekście europejskim. Konferencja stworzyła płaszczyznę do fachowej wymiany doświadczeń i płaszczyznę do rozmów o podobieństwach i specyfice ochrony dziedzictwa modernizmu w poszczególnych krajach związkowych i w Europie.
Przypominając o obchodach 100-lecia Bauhausu warto zauważyć, iż na terenie województwa lubuskiego pozostawili swój ślad wybitni mistrzowie modernizmu. To belgijski artysta Henry van de Velde, który był wybitną osobowością twórczą, inspirującą innych artystów i wpływającą na rozwój sztuki europejskiej XX w. W 1902 roku H. van de Velde przyjechał do Weimaru, gdzie zatrudniony został na dworze jako doradca w sprawach sztuki, wzornictwa przemysłowego i rzemiosła. Otworzył tu prywatne seminarium z zakresu rzemiosła artystycznego, przygotowujące słuchaczy do przyszłej pracy w rzemiośle lub przemyśle. Następnie w latach 1906-1914 kierował Szkołą Rzemiosła Artystycznego, stanowiącą ideową zapowiedź założonego w 1919 r. w Weimarze Bauhausu, gdzie wypracowano formuły nowoczesnej uczelni, łączącej wiedzę inżynierską z ogólnym wykształceniem artystycznym. Jedynym dziełem mistrza na terenie Polski jest zaprojektowany przez niego wystrój i wyposażenie wnętrz dawnego sanatorium w Trzebiechowie (obecnie Dom Pomocy Społecznej), które przywrócono, dzięki prowadzonym w zabytku pracom konserwatorsko-restauratorskim. Innym mistrzem związanym z weimarską szkołą, który pozostawił ślad na naszym terenie był Ludwig Mies van der Rohe. Uznawany za „niemiecko-amerykańskiego” mistrza „Międzynarodowego Stylu”, był ostatnim Dyrektorem Bauhausu w latach 1930-1933. Pierwszym modernistycznym budynkiem tego architekta była willa wzniesiona w 1926 r. w Gubinie dla fabrykanta kapeluszy E. Wolfa. Willa przetrwała jedynie 19 lat, zanim została zburzona pod koniec II Wojny Światowej. Była ona pierwszym modernistycznym dziełem tego architekta. Tu po raz pierwszy zastosował nową koncepcję przestrzenną oraz materiały budowlane, które wcześniej pojawiały się jedynie jako wizje w jego projektach. Stały się one kluczowe dla późniejszej jego pracy jak i dla rozwoju modernistycznej architektury.
Problematyka ochrony zabytków została na konferencji Związku Konserwatorów Zabytków bliżej naświetlona i przedyskutowana w odniesieniu do dziedzictwa modernizmu w kontekście europejskim. Konferencja stworzyła płaszczyznę do fachowej wymiany doświadczeń i płaszczyznę do rozmów o podobieństwach i specyfice ochrony dziedzictwa modernizmu w poszczególnych krajach związkowych i w Europie.
Przypominając o obchodach 100-lecia Bauhausu warto zauważyć, iż na terenie województwa lubuskiego pozostawili swój ślad wybitni mistrzowie modernizmu. To belgijski artysta Henry van de Velde, który był wybitną osobowością twórczą, inspirującą innych artystów i wpływającą na rozwój sztuki europejskiej XX w. W 1902 roku H. van de Velde przyjechał do Weimaru, gdzie zatrudniony został na dworze jako doradca w sprawach sztuki, wzornictwa przemysłowego i rzemiosła. Otworzył tu prywatne seminarium z zakresu rzemiosła artystycznego, przygotowujące słuchaczy do przyszłej pracy w rzemiośle lub przemyśle. Następnie w latach 1906-1914 kierował Szkołą Rzemiosła Artystycznego, stanowiącą ideową zapowiedź założonego w 1919 r. w Weimarze Bauhausu, gdzie wypracowano formuły nowoczesnej uczelni, łączącej wiedzę inżynierską z ogólnym wykształceniem artystycznym. Jedynym dziełem mistrza na terenie Polski jest zaprojektowany przez niego wystrój i wyposażenie wnętrz dawnego sanatorium w Trzebiechowie (obecnie Dom Pomocy Społecznej), które przywrócono, dzięki prowadzonym w zabytku pracom konserwatorsko-restauratorskim. Innym mistrzem związanym z weimarską szkołą, który pozostawił ślad na naszym terenie był Ludwig Mies van der Rohe. Uznawany za „niemiecko-amerykańskiego” mistrza „Międzynarodowego Stylu”, był ostatnim Dyrektorem Bauhausu w latach 1930-1933. Pierwszym modernistycznym budynkiem tego architekta była willa wzniesiona w 1926 r. w Gubinie dla fabrykanta kapeluszy E. Wolfa. Willa przetrwała jedynie 19 lat, zanim została zburzona pod koniec II Wojny Światowej. Była ona pierwszym modernistycznym dziełem tego architekta. Tu po raz pierwszy zastosował nową koncepcję przestrzenną oraz materiały budowlane, które wcześniej pojawiały się jedynie jako wizje w jego projektach. Stały się one kluczowe dla późniejszej jego pracy jak i dla rozwoju modernistycznej architektury.
