Neogotycki, zbudowany w 1855 na miejscu starszego. Jest orientowany, murowany, jednonawowy, z pięcioboczną absydą prezbiterialną. Wnętrze, przekryte stropem, posiada barokowe wyposażenie z poprzedniej świątyni: ołtarz główny, ambona, chrzcielnica.
Opodal dworu znajdują się dwie oficyny, pochodzące z pocz. XIX w., klasycystyczne, murowane, prostokątne w rzucie. Jedna z nich jest parterowa, nakryta dachem mansardowym, druga – piętrowa z wysokim dachem czterospadowym.
Wzniesiony w 2. poł. XVI w., gdy wsią władała rodzina von Haugwitz, w kon. XVII w. i na przełomie XVIII– XIX w. został przebudowany. Dwór, o znamionach stylowych renesansu, baroku i klasycyzmu, jest murowany z kamienia i cegły, założony na planie prostokąta z wewnętrznym dziedzińcem, w głównej części piętrowy, z
Zbudowany w 2. poł. XIII w., w XV w. został powiększony o wieżę, a w XVI w. o zakrystię. W okresie baroku został przebudowany. Spalony w XIX w., pozostawał w ruinie do 1975, gdy podjęto jego odbudowę. Jest orientowany, murowany z kamienia narzutowego, jednonawowy, z prostokątnym w planie prezbiterium, zakrystią
Borowina (niem. Hartau) leży przy głównej drodze prowadzącej z Kożuchowa do Szprotawy. Zespół pałacowo-parkowo-folwarczny położony jest we wsch. części wsi zwanej dawniej Dolną. Pałac znajduje się po zach. stronie całego założenia. Od pn. i zach. znajdują się budynki dwóch oficyn i budynku gospodarczego, natomiast od wsch. do pałacu przylega park
Borowina leży przy głównej drodze prowadzącej z Kożuchowa do Szprotawy. Zespół pałacowo-folwarczny położony jest we wschodniej części wsi. Pałac zlokalizowano po wschodniej stronie całego założenia. Od północy i zachodu rozlokowane zostały budynki gospodarcze. Pałac od strony wschodniej otacza niewielki park. Miejscowość Borowina od końca XIV wieku, niemal przez 100 lat
