Skupiona przy dziedzińcu, w sąsiedztwie pałacu, składa się z czworaka, wzniesionego ok. poł. XIX w., parterowego o dachu dwuspadowym oraz budynków gospodarczych (spichlerz, obora, stodoła), pochodzących z pocz. XIX w., prostokątnych w rzucie, parterowych, nakrytych dachami dwuspadowymi, stodoła mansardowym.
Wzniesiony w pocz. XVII w., w nowszych czasach był wielokrotnie przebudowywany i powiększany. W latach 1960 – 1962 został zaadaptowany na mieszkania pracowników PGR.W przebudowach pałac uzyskał cechy stylowe klasycyzmu i neogotyku. Jest murowany, na rozwiniętym planie wieloboku, piętrowy, w niektórych partiach trzykondygnacyjny. W pomieszczeniach parterowych najstarszej części zachowane są
Gotycki kościół z XIV w., został w XVII w. przekształcony we wnętrzu, a po 1752, gdy zawaliły się dwie ściany prezbiterium, gruntownie przebudowany. W 1771 wzniesiono wieżę. Był remontowany w 2003. Od czasu reformacji do 1945 należał do protestantów. Orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, z zamkniętym prosto prezbiterium
Park pałacowy wchodzi w skład zespołu pałacowo-parkowo-folwarcznego położonego w zach. części Dłużka (niem. Dolzig) i ograniczającego wieś od tej strony. Obejmuje teren o powierzchni ok. 23 ha. Od wsch., poprzez drogę Lubsko – Tuplice, sąsiaduje z zabudowaniami wsi, od pn. z cmentarzem przykościelnym, z pozostałych stron z terenami zajmowanymi przez
Pałac w Dłużku, położony w zachodniej części wsi, stanowi element dominujący w zespole pałacowo-parkowym, w skład którego wchodzą – od strony wschodniej zabudowania gospodarcze usytuowane wokół dziedzińca oraz park położony na zachód od pałacu. Zachowały się również fragmenty fosy. Opodal zespołu, po północnej stronie, usytuowany jest kościół. Dłużek jest wsią
