Zbudowana w 1. poł. XIX w., ma architekturę nawiązującą do klasycyzmu. Jest murowana, na rzucie wydłużonego prostokąta, piętrowa, nakryta dachem naczółkowym. Oś fasady zaakcentowana została trójkątnym przyczółkiem w połaci dachu.
Dwór obronny, wzniesiony w kon. XVII w., gdy majątkiem w Mirocinie władała rodzina von Dyhernn, został w XVIII w. przebudowany w rezydencję. Była to budowla założona na planie litery U, dwukondygnacyjna, otoczona fosą. Obiekt uszkodzony w 1945 i opuszczony, popadał stopniowo w ruinę. Zachowane są tylko fragmenty murów obwodowych, odcinkami
Wzniesiona w 1. ćw. XIX w., jest budowlą murowaną, prostokątną w planie, parterową, nakrytą dachem naczółkowym. Fasadę urozmaica na osi pozorny ryzalit, piętrowy zwieńczony szczytem. W czasie prowadzonych po 1990 remontów przekształcono część otworów okiennych, ze szkodą dla zabytku
Gotycki, zbudowany w XIV w., powiększony o zakrystię, kaplicę i wieżę oraz przesklepiony w kon. XV w. W XVIII w. dostawiono kruchtę. Kościół jest orientowany, murowany, salowy o trójbocznym zakończeniu od wschodu, z zakrystią i kaplicą od północy, wieżą od zachodu i kruchtą od południa. Czworoboczna wieża przechodząca u góry
Mirocin Górny (niem. Ober Herzogswaldau) znajduje się ok. 25 km na pd. od Zielonej Góry. Założenie dworsko-parkowo-folwarczne usytuowane jest w centralnej części wsi, nieopodal kościoła, na zach. od drogi prowadzącej z Wichowa do Zielonej Góry. Pozostałości dworu znajdują się na wyspie o wymiarach 35 x 35 m, umiejscowionej w pd.
Założenie pałacowo-folwarczno-parkowe usytuowane jest w centralnej części wsi, nieopodal kościoła, po jego południowej stronie i na zachód od drogi prowadzącej z Wichowa do Zielonej Góry. Pozostałości pałacu położone są na wyspie umiejscowionej w południowej części prostokątnego stawu. Na wyspę prowadzi przerzucony przez fosę murowany mostek od zachodu. Ruina od południa
