W 2 poł. XX w. z kościołów na terenach obecnego województwa lubuskiego zaginęło wiele cennych zabytków metalowych. Oddawano je na złom, kradziono, niszczono. Dla niewielu spośród nich założono w latach 60. XX w. karty ewidencyjne bez opisu, zaopatrzone tylko w fotografię. Karty te obecnie często stanowią jedyny uchwytny ślad istnienia
Barokowa rezydencja, powstała w latach 1684–1687 staraniem Otto Fryderyka von Unrugha. Wielokrotne remonty, m.in. W 1770 oraz w 70. i 90. latach XX w. nie zmieniły bryły ani układu wewnętrznego budowli, murowanej, prostokątnej w rzucie, dwutraktowej, piętrowej, nakrytej dachem czterospadowym. W układzie wnętrz z wydzielonym westybulem w sieni oraz apartamentami
Wieś posiadała kościół już w XIII w., o czym świadczy pochodzący stąd romański dzban znajdujący się obecnie w zbiorach Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Obecna świątynia zbudowana została w latach 1882-1886 w wyniku stopniowej wymiany konstrukcji szkieletowej budowli z 1701, na murowaną. Zachował się dzwon z 1494 oraz barokowe
