Położone przy drodze z Gubina do Lubska, Brody rozwinęły się, jako lokalny ośrodek handlowy. Wzmiankowane w 1398, stanowiły własność możnych rodów, kolejno: Bibersteinów, Promnitzów, Watzdorf-Erdenbornów, Brühlów. Staraniem Bibersteinów, w 2. poł. XV w. Brody otrzymały prawa miejskie, które nie wpłynęły jednak na rozwój miejscowości. Pewne ożywienie nastąpiło natomiast w czasach Promnitzów, którzy zbudowali tu okazałą rezydencję oraz kuźnicę, odlewnię mosiądzu i wytwórnię drutu. Znaczącym stał się rok 1740, kiedy miasteczko i związany z nim klucz 33. majątków ziemskich nabył Henryk Brühl, pierwszy minister Augusta III – króla Polski i elektora Saksonii. Brühl, wznosząc tutaj kolejną, po Dreźnie i Warszawie, rezydencję, połączył to z przebudową całego miasteczka. Powstało założenie urbanistyczne, oparte na właściwej dla baroku zasadzie symetrii i osiowości. Głównym elementem kompozycji przestrzennej przekształconego kompleksu stał się pałac z ofcynami i parkiem. Projektantem i realizatorem tego przedsięwzięcia był Georg Christoph Knöffel, architekt królewski. W czasie wojny siedmioletniej (1756–1763) Fryderyk II kazał spalić rezydencję Brühla i zdewastować ogród. Spowodowana II wojną światową gospodarcza i przestrzenna degradacja miasteczka wciąż daje znać o sobie. Mimo destrukcji wielu elementów nadal pozostaje jednak czytelna barokowa kompozycja zespołu urbanistycznego, ze znamiennym przenikaniem się elementów zieleni ogrodowej, krajobrazu naturalnego, otwartych przestrzeni i architektury. Dzisiejsze Brody mają status gminy i są lokalnym ośrodkiem usługowym i oświatowo-kulturalnym.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
