Pierwszą przędzalnię wełny w Zielonej Górze wybudował w 1816 r. Schädel na terenie obecnego kompleksu handlowego. W 1870 r. Förster rozbudował zakład jednak już w 1875 r. ogłosił upadłość. W 1890 r. przejął je R. Wolff. W 1915 r. połączyła się ona z sąsiednimi zakładami włókienniczymi dotychczasowych angielskich właścicieli Oldroyd’a i Blakeley’a, których własność została znacjonalizowana po wybuchu I Wojny Światowej. W ten sposób powstała „Niemiecka Manufaktura Wyrobów Wełnianych”. Pięć lat później podjęto budowę nowoczesnego kompleksu fabrycznego, mającego skupić wszystkie wydziały produkcji na jednym terenie. Zakłady oddano do użytku w 1926 roku. W jego skład weszła wykańczalnia tkanin, kotłownia oraz budynek wielofunkcyjny mieszczący m. in. tkalnię, przygotowalnię, pomieszczenia biurowe, pokoje socjalne, magazyny ( 1924-26, rozbudowano w 1937 r.) – to obiekty obecnie zaadaptowany na galerię handlową „Focus Mall”. Przylega do niego nieco wyższy budynek z charakterystycznymi wieżami (mieszczący dawną przędzalnię).
Spółka pod nazwą „Niemiecka Manufaktura Wyrobów Wełnianych” w Zielonej Górze należała do największych i najnowocześniejszych zakładów tego typu nie tylko na terenie Niemiec, ale i tej części Europy. Zakład zapewniał pełny proces przetwórstwa od surowca poczynając a na produkcie finalnym tj. tkaninie wełnianej kończąc. Jego kolejne etapy przebiegały w przędzalni, tkalni, farbiarni i wykończalni. Powstawały tu tkaniny czesankowe, czesankowo-zgrzebne, sukienkowe, ubraniowe, płaszczowe i koce. Wykonywano je z wełny importowanej w większości z Anglii, Ameryki i Indii. Połowa wyprodukowanych tu tkanin trafiała z powrotem do Anglii i Ameryki oraz do Danii, Szwecji, Norwegii, Turcji, Chin i innych krajów Europy.
Po zakończeniu działań wojennych, w dawnych budynkach fabryki w połowie 1946 roku ponownie uruchomiono produkcję. Pod nową nazwą Zakładów Przemysłu Wełnianego „Polska Wełna”, fabryka działała aż do upadłości zakładu w 1999 roku. W 2005 r. część obiektów adaptowano na galerie handlowo-rozrywkową.
