Mimo powtarzanych w latach 1298, 1311, 1367 przywilejów, budowę ratusza podjęto dopiero w 2 poł. XIV w. Wzniesiono wówczas, w sąsiedztwie kościoła farnego, piętrowy budynek na planie prostokąta o jednej sali we wszystkich kondygnacjach i ostrołukowym podcieniu w przyziemiu, od strony zach. Sklepienia krzyżowe piwnicy i wyższych kondygnacji oparto na filarze umieszczonym centralnie. W 1502 r. budynek przedłużono w kierunku zachodnim wieńcząc go schodkowym szczytem o układzie blend identycznym ze szczytem zach. kościoła parafialnego w Lubsku. Po stronie wsch. dostawiono wysmukłą wieżę.
W latach 1671-1672 przebudowano fasadę ratusza w stylu późnorenesansowym wprowadzając nad gzymsem wieńczącym trzy szczyty o wolutowych spływach. We wnętrzu zastosowano sklepienia gwiaździste i siatkowe. Czy wówczas salę rajców ozdobiono kartuszem herbowym miasta podtrzymywanym przez dwa lwy, trudno stwierdzić. Był on prawdopodobnie w 1709 r., kiedy w ratuszu gościł August Mocny Sas, w 1712 r. rosyjski car Piotr I, a w 1718r. książe Maurycy z małżonką. W 1747 r. do pd. elewacji ratusza dobudowano odwach, który w 1840 r. rozebrano. Po zniszczeniach II wojny światowej zachowały się jedynie zewnętrzne mury, wieża bez hełmu oraz sklepienia piwnic i parteru. W latach 1976-1978 odbudowano obiekt z przeznaczeniem na dom kultury dbając o odtworzenie wszystkich elementów. Ratusz należy do nielicznie zachowanych budowli użyteczności publicznych o tak wczesnej metryce na naszym terenie
