Jasienica, park pałacowy

Niewielka miejscowość Jasienica (niem. Jeßnitz), znajduje się przy drodze wojewódzkiej nr 285, wiodącej z Gubina do Starosiedla. Park o powierzchni 5,31 ha, znajduje się na wsch. od zabudowań wsi. Jego obszar zbliżony jest do prostokąta, a granice mieszczą się w obszarze wyznaczonym przez: od wsch. i częściowo od pn., drogi wojewódzkie nr 286 i 285 oraz drogę leśną, a od pd. drogę wiejską. Wjazd główny na posesję jest od pn. Obszerny folwark ze zbiornikiem wodnym, zajmował środkową część wsi, po jego wsch. stronie znajdował się nieistniejący pałac. Nieznacznie dalej w kierunku pd.-wsch., dziś na skraju parku, znajduje się dwór, wybudowany w XIX w. Park założony został na obszarze o urozmaiconym ukształtowaniu terenu.
Dominantą majątku był barokowy pałac wybudowany w XVIII w. Budynek ten uległ zniszczeniu i pod k. lat 70. XX w. został rozebrany. Istniejący do dziś dwór, znajdujący się na skraju parku wzniesiono w XIX w. Być może, gdy właścicielami majątku była rodzina Prittwitz-Gaffron. Jest to obiekt posiadający cechy późnoklasycystyczne. W 1945 r. folwark został upaństwowiony, a park przejęły Lasy Państwowe. Zachowany dwór jest zamieszkany i pozostaje własnością prywatną. Podobnie budynki folwarku, wykorzystywane także gospodarczo. Jest prawdopodobne, że przy wybudowanym w XVIII w. pałacu znajdował się ogród ozdobny. Do dziś jednak nie zachowały się żadne jego ślady. Obecny kształt parku wskazuje, że został on założony w XIX w., a w obszar kompozycji włączony został fragment lasu. Na park wybrano fragment urozmaiconego wysokościowo terenu. Z uwagi na dwa budynki rezydencjonalne, w zach. części parku znajdowały się dwa salony ogrodowe jeden przy pałacu, a drugi przy dworze. Salon ogrodowy to otwarta polana przy ogrodowej elewacji pałacu lub dworu. Przy nich najczęściej znajdowały się różne kompozycje kwiatowe, ale także krzewy ozdobne i pnącza, które często zarastały elewacje rezydencji. Tak też udekorowane były pałac i dwór w Jasienicy, a widoki te znane są z fotografii umieszczonych na pocztówce w 1 ćw. XX w. Na polanach parkowych sadzono pojedyncze drzewa lub grupy drzew i krzewów, zwane klombami. Takie elementy parku znajdowały się również w kompozycji omawianego założenia i znane są dzięki wspomnianej karcie pocztowej. Salony ogrodowe przy budynkach rezydencjonalnych w Jasienicy łączyły funkcjonalnie poprowadzone drogi. Zbiegały się one w środkowej części parku i jako jedna obwodnica prowadziły spacerującego w dalszy obszar parku. Droga ta biegła omijając przeszkody – malownicze i niedostępne dla spacerujących obszary, którymi są nagłe obniżenia terenu. W najdalszej części parku po stronie wschodniej, ścieżka prowadziła w kierunku dziś asfaltowej drogi. Pokonując jej krótki odcinek w kierunku pn., w stronę stacji kolejowej, natrafiamy na dalszą – leśną część parku. Przeważa tu drzewostan iglasty, który okala obszerną polanę ze zbiornikami wodnymi. Opisany układa parku, widoczny ma mapie topograficznej z 1933 r. jest czytelny częściowo. Charakterystycznymi elementami parku są: dwa wgłębienia w parku oraz polana pałacowa z drzewem i pięć pomników przyrody, których wiek szacuje się na ok. 250 lat. Za pomniki przyrody uznano następujące drzewa: platan klonolistny (Platanus × hispanica ‘Acerifolia’) o obwodzie pnia 440 cm i wysokości 25 m, buk pospolity (Fagus sylvatica) o obwodzie 425 cm i wysokości 30 m oraz trzy dęby szypułkowe (Quercus robur) o obwodach od 365 do 465 cm i wysokości od 26 do 28 m. Na terenie parku zinwentaryzowano łącznie 20 różnych gatunków drzew.
Park nie jest pielęgnowany, w znacznej części ma charakter leśny. Znajduje się w zasobach Lasów Państwowych, ale na jego terenie nie jest prowadzona gospodarka leśna.