Przecław, park pałacowy

Przez wieś Przecław (niem. Ottendorf) przebiega droga prowadząca w kierunku pn.-wsch. do Zimnej Brzeźnicy i w kierunku pd.-zach. do Niegosławic. Park pałacowy o pow. 2,5 ha umiejscowiony jest we wsch. części wsi. Założenie ograniczone jest od pn. rowem wodnym, od pd. zabudową mieszkalną, od zach. drogą, natomiast od wsch. ukształtowane jest w klin i ograniczone polami uprawnymi. Wjazd główny od strony zach. parku. Wzdłuż granicy zach. biegnie aleja lipowa, z pd.-zach. narożnika aleja kasztanowców. Folwark usytuowany na pd. od parku.
Dobra ziemskie w Przecławiu od XVII w. należały do rodziny von Braun, a następnie do rodziny von Skopp. Prawdopodobnie ok. poł. XVIII w. Otto von Skopp przekazał należące do niego ziemie dwóm synom. Najstarszy z synów Heinrich otrzymał Przecław. Był jego właścicielem do końca XVIII w. Od 1842 r. Przecław należał do księcia Hohenzzoler-Hechingen. Po jego śmierci majątkiem zarządzała wdowa Maria Luiza z domu von Curland. Ok. 1876 r. jako właścicielkę dóbr wymienia się księżną von Aceranza Pignatelli z domu von Curland. W ostatnich latach XIX w. Przecław należał do porucznika Behme. W tym czasie nastąpił dynamiczny rozwój miejscowości, łączna pow. majątku wynosiła 1120 ha, a w większości były to pola uprawne i łąki. Kolejnym właścicielem w latach 1912-1917 był Werner Bach. W 1917 r. majątek przeszedł na własność księcia Ernsta Günthera zu Schleswig-Holstein i jego spadkobierców, pozostał ich własnością do końca II wojny światowej. Po wojnie został upaństwowiony. Obecnie park należy do gminy Niegosławice.
Pierwotnie założenie w Przecławiu ograniczało się do najbliższego otoczenia pałacu, usytuowanego frontem w kierunku zach. Pałac otaczała szeroka fosa, biegnącą po linii zbliżonej do koła. Przez fosę w kierunku zach. wybudowano most z piaskowca z balustradami ozdobionymi wazami. Od strony pn., od sąsiednich łąk założenie oddzielał rów wodny, wzdłuż którego ukształtowano groblę między fosą a rowem. Granicę pd. wyznaczał płytki rów wodny. Na zach. od pałacu założono aleję lipową. W latach 60. XIX w. po wsch. stronie pałacu założono park typu swobodnego3. Naturalne ogrodzenie od strony pn. stanowiły wysokie drzewa. W parku wyznaczono główne ścieżki, które przebiegały wokół fosy oraz wzdłuż jego granic. Centralnie w części wsch. ukształtowano niewielkich rozmiarów platformę ziemną obsadzoną prawdopodobnie lipami drobnolistnymi (Tilia cordata), z której wyznaczono w kierunku pałacu oś widokową. Na polanie przy pałacu posadzono dwa solitery platany klonolistne (Platanus × hispanica). Groblę przy fosie obsadzono klonami pospolitymi (Acer platanoides), lipami drobnolistnymi (Tilia cordata) i platanami klonolistnymi (Platanus × hispanica). Wzdłuż fosy w części pd. założono aleję z kasztanowców białych (Aesculus hippocastanum).
W części zach. parku w miejscu wyburzonego po II wojnie światowej pałacu pozostała polana oddzielona od wsch. części parku wyschniętą fosą, zasypaną od zach. Od pn. i zach. polanę otaczają szczątkowo zachowane aleje. W części zach. parku drzewostan liściasty, starszy, głównie gat. rodzime: klon pospolity (Acer platanoides), lipa drobnolistna (Tilia cordata), dąb szypułkowy (Quercus robur). Gatunki aklimatyzowane: kasztanowiec biały (Aesculus hippocastanum), platan klonolistny (Platanus × hispanica). W warstwie krzewów szczątkowo występuje bez czarny (Sambucus nigra). W runie parkowym dominuje zawilec gajowy (Anemone nemorosa). Drzewa we wsch. części parku porasta bluszcz pospolity (Hedera helix). Stan zdrowotny drzew jest dobry. Pielęgnacji wymagają lipy z najstarszej alei. We wsch. części parku pozostałości okrągłej platformy z jedną zachowaną lipą.
Park w Przecławiu zachował się w historycznych granicach. Układ ścieżek czytelny w zach. części. W 2012 r. park został oczyszczony z samosiewów drzew i krzewów, które zacierały jego układ. Negatywnym zjawiskiem mającym wpływ na stan parku jest jego zanieczyszczenie odpadami przez mieszkańców, wykorzystywanie go do celów gospodarczych (część wsch. teren ogrodzony słupami z drutem kolczastym) i lokalizację na jego terenie prowizorycznej budowli oraz zadaszonej konstrukcji drewnianej. Elementy te wymagają w przyszłości usunięcia, park kwalifikuje się do rewaloryzacji.