Rosin, park dworski

Park dworski położony jest na pd. krańcu wsi Rosin (niem. Rissen), po zach. stronie drogi prowadzącej z Sulechowa do Świebodzina. Założenie obejmuje powierzchnię ok. 2,1 ha, w kształcie nieforemnego kwadratu. Po zach. i pd. stronie park graniczy z uprawami rolnymi, od wsch. z drogą krajową. W części pn. granica przebiega po drodze wjazdowej do rezydencji i obejmuje małą część podwórza z klombem. Główny wjazd prowadzi od pn. przez folwark, aż na podjazd umiejscowiony przed fasadą dworu, usytuowanego na pn. obrzeżach parku.
Najstarszy znany przekaz dotyczący Rosina pochodzi z 1384 r. Wówczas to wieś stanowiła własność cystersów paradyskich. Dwór po raz pierwszy wzmiankowany jest w k. XVII w., kiedy to odprawiano w nim czasowo msze. Istnienie rezydencji i folwarku odnotowane jest ponownie w 1790 r., gdy właścicielem dóbr był Caspar von Lossow. Najprawdopodobniej w tym samym okresie założono również park. Dwór przebudowywano w 1900 r. Następnie w 1945 r. majątek przeszedł na rzecz Skarbu Państwa. Folwark stał się siedzibą PGR, we dworze zaś mieściła się Spółdzielcza Produkcyjna „Jedność”, a następnie ferma drobiu Lubuskich Zakładów Drobiarskich. Od paru lat rezydencja i park stanowią własność prywatną, zostały także poddane rewaloryzacji.
Park dworski posiada układ nieregularny, tworzy wraz z dworem harmonijną całość. Występujący tu drzewostan jest znacznie wiekowo zróżnicowany, stanowiąc tym samym wartościowy walor kompozycyjny. Główna oś widokowa wiedzie z pn. na pd., rozpoczyna się od wjazdu na podwórze folwarczne, dalej prowadzi na podjazd przed rezydencją, a następnie wzdłuż ścieżki przebiegającej przy zach. elewacji dworu, wiedzie na pd. ku otwarciu krajobrazowemu. Rozmieszczenie poszczególnych gatunków drzew jest nierównomierne i przybiera różne formy. Teren parku jest płaski. Wśród drzewostanu parkowego dominują: jesiony wyniosłe (Fraxinus excelsior) i lipy drobnolistne (Tilia cordata), klony pospolite (Acer platanoides), robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia), głóg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna), które jednak nie tworzą w parku głównego tła, gdyż występują pod okapem starodrzewia. Skład starodrzewia jest zróżnicowany, należy tu wymienić drzewa z gatunku dąb szypułkowy (Quercus robur), jesion, dąb czerwony (Quercus rubra), kasztanowiec zwyczajny (Aesculus hippocastanum). Pośród drzew obcego pochodzenia wyróżnić należy platana klonolistnego (Platanus hispanica) oraz glediczję trójcierniową (Gleditsia triacanthos)3. Drzewa o cechach pomników przyrody posiadają: dwa dęby szypułkowe, dwie lipy szerokolistna i drobnolistna, jeden dąb czerwony oraz unikalny 250-letni cis pospolity (Taxus bacata). W podszycie obficie występuje: śnieguliczka biała (Symphoricarpus albus), bez czarny (Sambucus nigra), czeremcha pospolita (Prunus padus), leszczyna pospolita (Corylus avellana), forsycja (Forsythia), klon jawor (Acer pseudoplatanus), wiąz szypułkowy (Ulmus laevis), głóg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna), trzmielina pospolita (Euonymus europaeus), kalina hordowina (Viburnum lantana). W runie parkowym spotykać można: kuklika pospolity (Geum urbanum), tojeść pospolita (Lisimachia vulgaris), czyściec leśny (Stachu silvatica), jaskier rozłogowy (Ranunculuns repens), fiołek leśny (Viola silvestris), miejscami konwalia majowa (Convallaria majalis), bluszcz pospolity (Hedera Helix).
Założenie parkowe wraz z rezydencją oraz zabudową folwarczną zostało poddane w ostatnich latach rewaloryzacji. W rezultacie wprowadzono w kompozycję parkową nowe elementy architektoniczne jak mur od strony wsch. parku, oddzielający założenie od ruchliwej drogi krajowej. Przed elewacją ogrodową dworu wprowadzono niewielkich rozmiarów sadzawkę z fontanną, poza tym przestrzeń w bezpośrednim sąsiedztwie dworu utwardzono kostką brukową i płytami kamiennymi. Natomiast od pd.-zach. i zach. przekształcono sąsiedztwo założenia parkowego wprowadzając nowoczesne kompozycyjnie przestrzenie ogrodowe.