Sieciejów, park dworski

Założenie w Sieciejowie (niem. Schönaich), zajmuje obszar 2,27 ha w pn.-wsch. części wsi. Od strony pd.-zach. sąsiaduje z drogą Brzostowa-Lipska Żarskiego, łączącą się z drogą wojewódzką nr 287 z Dychowa do Żar. Od strony pn. znajdują się zabudowania wsi. Od strony pd.-zach. znajdują się młode zadrzewiania, kryjące ruiny nieistniejącego folwarku zniszczonego po 1945 r. Na dawne podwórze folwarczne można wjechać od strony pd. lub pn., po jego wsch. stronie znajduje się dwór, a przed nim okazałe platany. Miejsce za dworem zajmuje park. W parku znajdował się budynek gospodarczy, który zawalił się zimą 2013 r. W środkowo-pn. części parku był zbiornik wodny o powierzchni 0,08 ha.
Wieś Sieciejów od XIV w. z żarskim dominium, od XV w. była przedmiotem licznych transakcji, a kolejnymi właścicielami były rodziny: von Pack, von Biberstein, von Schönaich, von Oppel, von Rothenburg, von Reckel. Ok. 1807 r. właścicielami była rodzina von Dyhern, potem von Ranenau. W latach 1844-1855 właścicielem majątku był Ernest Ludwik Marker, następnie Pöcke. W 1938 r. właścicielem był major Hans von Plehwe. Od 1945 r. majątek mieścił Państwowe Gospodarstwo Rolne, od 1978 r. jest własnością prywatną i obecnie jest zamieszkany. Znajduje się tu przytulisko dla psów z gminy Lipinki Łużyckie.
Prawdopodobnie z inicjatywy rodziny von Ranenau, wybudowany został w Sieciejowie dwór i również wówczas założono przy nim park. Był on założony na planie czworoboku o kompozycji swobodnej w typie parku krajobrazowego. Drogi biegnące obwodnicowo, dzieliły go na dwa wnętrza. Pierwsze mieszczące salon ogrodowy, znajdowało się tuż przy pałacu. Drugie znacznie mniejsze znajdowało się w dalszej części parku. Na skrzyżowaniu dróg parkowych w pn.-zach. parku znajdował się zbiornik wodny. Dziś zarośnięty roślinnością szuwarową. Opisany układ przedstawia mapa topograficzna z 1939 r., a widok dworu znamy z fotografii umieszczonej na pocztówce z pocz. XX w. Przedstawia ona front dworu, przesłoniętego częściowo przez drzewa w stanie bezlistnym. Dziedziniec dworski od podwórza folwarcznego oddzielał strzyżony żywopłot, wykonany z zimotrwałych roślin. Wiodła na niego ozdobna brama. W drzewostanie wyróżniały się po stronie pd. pałacu sosna (Pinus sp.) oraz krzewy i młode drzewa iglaste, zamykające wnętrze ogrodu ozdobnego od strony dziedzińca folwarcznego. Widoczne są również platany klonolistne (Platanus × hispanica), dzisiaj są to drzewa o znacznych rozmiarach górujące nad dworem i stanowią dominantę dawnego podwórza folwarcznego. To właśnie w linii tych drzew przebiegała granica między dziedzińcami dworskim i folwarcznym.
W 1978 r. wykonana została inwentaryzacja ewidencyjna parku, rozpoznano wówczas 288 drzew. Wśród nich największą grupę stanowiły lipy drobnolistne (Tilia cordata), wiąz szypułkowy (Ulmus laevis), klon pospolity (Acer platanoides), grab pospolity (Fagus sylvatica). W grupie wyróżniających się drzew, poza wymienionymi wyżej platanami na dziedzińcu dworskim, wymienić należy potężne dęby szypułkowe (Quercus robur) i okazałe buki pospolite (Fagus sylvatica), w tym buk o czerwonych liściach (Fagus sylvatica ‘Purpurea’).
Obecnie część poprzedzająca pałac i fragment dawnego salonu ogrodowego, są pielęgnowane. Tu także nasadzono nowe gatunki drzew i krzewów iglastych. Pozostała część parku jest przejrzysta – bez gęstego podrostu. Miło się po niej spaceruje, mimo iż nie ma tu ścieżek. Dawny układ parku jest nieczytelny. Platany przed pałacem mają spróchniałe podstawy pni, a objawy chorobowe widoczne są również w koronach drzew. W ostatnich latach usunięto także kilka starych drzew, rosnących przy pałacu – były to wiatrołomy i drzewa w złym stanie zdrowotnym, zagrażające bezpieczeństwu. Nie zachowało się żadne z historycznych drzew iglastych, występujących w parku i na dziedzińcu majątku.