W latach 1902–1904, w sąsiedztwie pałacu, z fundacji Marii Aleksandry Reuss, powstało ekskluzywne sanatorium fizjoterapeutyczno-dietetyczne, które w 1920 r. przekształcono w sanatorium przeciwgruźlicze. Kompleks budynków sanatoryjnych, mieszkalnych i gospodarczych, z przyległym założeniem parkowym, zaprojektował Max Schöndler z Zwickau. Główny obiekt, założony na planie litery L, rozwinięty o liczne ryzality, jest dwu- i trzykondygnacyjny, z różnego kształtu dachami, z których część ujęta jest szczytami, w obrysie wklęsłowypukłymi. Architektura kompleksu utrzymana jest w duchu neorenesansu północnoniemieckiego. Najcenniejszym elementem zespołu jest wyposażenie i wystrój wnętrz budynków sanatoryjnych, utrzymany w konwencji secesji, zaprojektowany przez światowej sławy belgijskiego architekta – Henry’ego van de Velde. Autorstwo tego wybitnego twórcy ustalone zostało niedawno, a wyposażenie obiektu poddane konserwacji.
Menu