Decyzją Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytów w dniu 25.04.2012 r. do rejestru zabytków nieruchomych województwa lubuskiego został wpisany most podnoszony nad kanałem portowym rzeki Odra w miejscowości Nowa Sól, który stanowi obecnie element pasa drogowego Alei Wolności
Konstrukcja mostu została zrealizowana jako jednoprzęsłowa, złożona z jezdni oraz przylegających do niej chodników. Podpory mostu to skrzynie żelbetowe, posadowione na palach drewnianych poniżej lustra wody. Na lewobrzeżnym przyczółku zlokalizowany został betonowy podwieszony pomost techniczny ze sterownią umieszczoną w stalowej skrzyni. Konstrukcja nośna przęsła została zamontowana na przyczółkach w formie dwóch ram poprzecznych (nitowane blachownice) i dwóch ram podłużnych. W osi ramy została zlokalizowana obudowana konstrukcją z blach i kątowników maszynownia z mechanizmem podnoszącym (silnik, reduktor, sprzęgło hamulcowe) z pomostem obsługowym. Dostęp do niej jest możliwy za pomocą stalowej drabiny z pomostu technicznego. Przęsło podnoszone mostu w stanie spuszczonym opiera się na konstrukcji przyczółków, natomiast unoszenie ustroju przęsła następuje za pomocą zespołu stalowych lin, uruchamianych m in. poprzez dźwigniowy mechanizm podnoszenia. Mechanizm podnoszenia może być zasilany energią elektryczną z sieci prądu przemiennego. W przypadku braku energii elektrycznej przy dobrym stanie mechanizmów przęsło może być sterowane ręcznie za pomocą napędu znajdującego się w ww. pomieszczeniu maszynowni.
Most uzyskał około 1927 r. zachowaną do czasów obecnych formę i konstrukcję. Pierwsze wzmianki o moście portowym pojawiły się tuż po lokacji miasta Nowa Sól w 1743 r. (był to wówczas most drewniany o długości około 90 m) Na początku XIX w. wraz z rozwojem portu most został przebudowany: powstał wówczas długi wieloprzęsłowy drewniany obiekt, o łukowym kształcie konstrukcji pomostu. W 2 połowie XIX w. dynamiczny rozwój przemysłowy stoczni rzecznej przyczynił się do kolejnych zmian w obrębie konstrukcji mostu. Była to drewniana konstrukcja wieloprzęsłowa, gdzie środkowe przęsło mostu składało się z dwóch klap podnoszonych linami z przeciwwagą. Oddana do użytku budowla jednak nie spełniała do końca wymagań nowoczesnego portu, więc władze miasta podjęły wysiłek budowy nowocześniejszego mostu. Projektantem i wykonawcą konstrukcji zachowanego do dnia dzisiejszego mostu była Fabryka Budowy Mostów, Konstrukcji Stalowych i Wagonów G. Beuchelt & Co. z Zielonej Góry. Nowy most podnoszony został oddany do użytku w 1927 r. Na owe czasy była to nowoczesna konstrukcja, która umożliwiała funkcjonowanie portu i przyjmowanie większości odrzańskich jednostek pływających. Uszkodzony podczas działań wojennych most został wyremontowany w latach 50-tych XX w. Przeprowadzono wówczas modernizację układu napędowego- ręczny zastąpiono elektrycznym (w maszynowni zamontowano silnik elektryczny i system urządzeń przenoszących napęd). W takim stanie most przetrwał do 1988 r., kiedy to ze względu na pogarszający się stan techniczny zamknięto ruch kołowy i dopuszczono go jedynie dla ruchu pieszego. W latach 90. XX w., po gruntownym remoncie, został ponownie uruchomiony.
Nowosolski most podnoszony ze względu na zastosowane podczas budowy rozwiązania konstrukcyjne, stanowi cenny zabytek techniki województwa lubuskiego. Obiekt ten reprezentuje typ budownictwa mostowego z I połowy XX w. oraz przykład myśli technicznej, prezentującej oryginalne rozwiązania, dostosowane do specyficznych warunków terenowych (m in. zastosowanie 4 przeciwwag). W grupie mostów ruchomych mosty podnoszone stanowią grupę najbardziej ekonomiczną ze względu na to, iż przy opieraniu się na podporach nie wymagają specjalnych urządzeń zabezpieczających. W stanie zamkniętym nie różnią się od mostów stałych. Podnoszenie i opuszczanie odbywa się w stosunkowo krótkim czasie, co nie powoduje dłuższych przerw w ruchu lądowym.
