W dniu 3 listopada 2017 r. w Domu Pomocy Społecznej w Trzebiechowie zorganizowano spotkanie poświęcone twórczości wielkiego belgijskiego artysty Henry’ego van de Velde, przypominające o jego jedynym dziele na terenie Polski – wystroju i wyposażeniu wnętrz dawnego sanatorium , w którym mieści się obecnie Dom Pomocy Społecznej.
Organizatorami Spotkania byli Stowarzyszenie na rzecz odnowy dzieła Henry’ego van de Velde w Trzebiechowie, Starosta Zielonogórski i Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Wśród licznie przybyłych gości obecni byli m.in., Pan Robert Paluch Wicewojewoda Lubuski, Pan Dariusz Wróblewski Starosta Zielonogórski, Pani Barbara Bielinis-Kopeć Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków, Pani Izabela Staszak Wójt gminy Trzebiechów, radni sejmiku województwa lubuskiego, powiatu zielonogórskiego i gminy Trzebiechów, a ponadto członkowie organizacji pozarządowych, przedstawiciele instytucji kultury, młodzież ze szkoły w Trzebiechowie. Przybyli również byli wójtowie i starostowie, którzy w ciągu ostatnich czternastu lat wspierali działania związane z remontami i popularyzacją zabytku.
Uroczystość prowadził Pan Tadeusz Wojter z Gminnego Ośrodka Kultury w Trzebiechowie. O Trudnym dualizmie z perspektywy dyrektora DPS i prezesa stowarzyszenia opowiedziała Pani Agnieszka Szeląg. Dzieła H. van de Velde oraz jego ślady w dawnym trzebiechowskim sanatorium omówiła Pani Barbara Bielinis-Kopeć, wskazując analogie z innymi dziełami artysty i wartość zachowanego zabytku. Na zakończenie można było wysłuchać koncertu muzycznego i zwiedzić kilka reprezentacyjnych wnętrz.
Warto przypomnieć, że Henry van de Velde był artystą wszechstronnym wyrażającym się twórczo w malarstwie, architekturze, wzornictwie mebli i tkanin, projektowaniu opraw książek, ceramiki, porcelany, metaloplastyki, ubiorów damskich oraz w pracach z teorii sztuki. Artysta zrealizował ponad 300 zleceń, począwszy od pojedynczych zamówień, jak na przykład serwis stołowy dla wielkiego księcia Wilhelma Ernesta z 1903 roku, aż po wielki kompleks architektoniczny, jakim był „Werkbund Theater” wzniesiony w Kolonii w 1914 roku. Zaprojektował 48 budowli wraz z ich pełnym wystrojem i wyposażeniem, w duchu idei zjednoczenia różnych dziedzin artystycznej działalności w jednym dziele – „Gesamtkunstwerk”. Henry van de Velde sporządził dla trzebiechowskiego sanatorium projekty kompletnego wyposażenia wnętrz. Zachowała się tu stolarka drzwiowa (62 pary drzwi wg 14 wzorów) oraz stolarka okienna – 7 okien, 3 drewniane ścianki działowe, 4 klatki schodowe, drewniane boazerie; posadzki wykonywane z terazzo, płytek ceramicznych oraz okładziny ceramiczne ścian, drewniane i gipsowe dekoracje podciągów. Z elementów wykonanych z metalu zachowały się: konstrukcja ogrodu zimowego, balustrady 3 balkonów, świetlik, cztery dekoracyjne kotwy, zegar oraz 3 osłony kwietników. W bardzo ograniczonym zakresie przetrwały meble: wbudowana w schody sofa wraz z oryginalną tapicerką, 2 ławki oraz 2 fotele. Z innych elementów wyposażenia wnętrz do dnia dzisiejszego przetrwał również kominek. Do najcenniejszych należy kolorystyka wnętrz i 9 motywów ornamentalnych, wykonanych wg szablonów, zachowanych w oryginale (w tym 1 zrekonstruowany), wyróżniająca trzebiechowski zabytek spośród pozostałych dzieła artysty.
Organizatorami Spotkania byli Stowarzyszenie na rzecz odnowy dzieła Henry’ego van de Velde w Trzebiechowie, Starosta Zielonogórski i Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Wśród licznie przybyłych gości obecni byli m.in., Pan Robert Paluch Wicewojewoda Lubuski, Pan Dariusz Wróblewski Starosta Zielonogórski, Pani Barbara Bielinis-Kopeć Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków, Pani Izabela Staszak Wójt gminy Trzebiechów, radni sejmiku województwa lubuskiego, powiatu zielonogórskiego i gminy Trzebiechów, a ponadto członkowie organizacji pozarządowych, przedstawiciele instytucji kultury, młodzież ze szkoły w Trzebiechowie. Przybyli również byli wójtowie i starostowie, którzy w ciągu ostatnich czternastu lat wspierali działania związane z remontami i popularyzacją zabytku.
Uroczystość prowadził Pan Tadeusz Wojter z Gminnego Ośrodka Kultury w Trzebiechowie. O Trudnym dualizmie z perspektywy dyrektora DPS i prezesa stowarzyszenia opowiedziała Pani Agnieszka Szeląg. Dzieła H. van de Velde oraz jego ślady w dawnym trzebiechowskim sanatorium omówiła Pani Barbara Bielinis-Kopeć, wskazując analogie z innymi dziełami artysty i wartość zachowanego zabytku. Na zakończenie można było wysłuchać koncertu muzycznego i zwiedzić kilka reprezentacyjnych wnętrz.
Warto przypomnieć, że Henry van de Velde był artystą wszechstronnym wyrażającym się twórczo w malarstwie, architekturze, wzornictwie mebli i tkanin, projektowaniu opraw książek, ceramiki, porcelany, metaloplastyki, ubiorów damskich oraz w pracach z teorii sztuki. Artysta zrealizował ponad 300 zleceń, począwszy od pojedynczych zamówień, jak na przykład serwis stołowy dla wielkiego księcia Wilhelma Ernesta z 1903 roku, aż po wielki kompleks architektoniczny, jakim był „Werkbund Theater” wzniesiony w Kolonii w 1914 roku. Zaprojektował 48 budowli wraz z ich pełnym wystrojem i wyposażeniem, w duchu idei zjednoczenia różnych dziedzin artystycznej działalności w jednym dziele – „Gesamtkunstwerk”. Henry van de Velde sporządził dla trzebiechowskiego sanatorium projekty kompletnego wyposażenia wnętrz. Zachowała się tu stolarka drzwiowa (62 pary drzwi wg 14 wzorów) oraz stolarka okienna – 7 okien, 3 drewniane ścianki działowe, 4 klatki schodowe, drewniane boazerie; posadzki wykonywane z terazzo, płytek ceramicznych oraz okładziny ceramiczne ścian, drewniane i gipsowe dekoracje podciągów. Z elementów wykonanych z metalu zachowały się: konstrukcja ogrodu zimowego, balustrady 3 balkonów, świetlik, cztery dekoracyjne kotwy, zegar oraz 3 osłony kwietników. W bardzo ograniczonym zakresie przetrwały meble: wbudowana w schody sofa wraz z oryginalną tapicerką, 2 ławki oraz 2 fotele. Z innych elementów wyposażenia wnętrz do dnia dzisiejszego przetrwał również kominek. Do najcenniejszych należy kolorystyka wnętrz i 9 motywów ornamentalnych, wykonanych wg szablonów, zachowanych w oryginale (w tym 1 zrekonstruowany), wyróżniająca trzebiechowski zabytek spośród pozostałych dzieła artysty.
