Odkrycie skarbu przedmiotów brązowych i żelaznych na terenie powiatu żarskiego

W dniu 25 czerwca na terenie gminy Żary dokonano odkrycia skarbu przedmiotów brązowych i żelaznych z okresu halsztackiego D. Zabytki zostały odnalezione przypadkowo na nieużytku, który został rozjeżdżony przez samochody. Znalazca w momencie dokonania odkrycia przypuszczał, że znalazł fragmenty karbowanej miedzianej blachy jednak po natrafieniu na fragmenty brązowego naszyjnika zrozumiał, że ma do czynienia z zabytkiem archeologicznym. Z uwagi, że była to sobota, zabezpieczył przedmioty i oznaczył miejsce ich znalezienia.
W skład odkrytego depozytu wchodzą m.in. fragmenty szpil żelaznych i brązowych, tordowanych naszyjników, elementy brązowej situli oraz żelazny nóż. Wszystkie przedmioty złożone były w naczyniu ceramicznym. Z uwagi na fakt, że większość artefaktów jest w postaci destruktów, depozyt należy określać jako skarb wytwórcy bądź metalurga. W okresie, z którego pochodzi, metal miał olbrzymią wartość, a uszkodzone przedmioty były przetapiane. Dlatego ówcześni rzemieślnicy gromadzili nawet najmniejsze fragmenty kruszcu by wytworzyć nowe przedmioty, które następnie wymieniali za inne dobra.
W przypadku przedmiotowego znaleziska istotną informacją jest to, że został odkryty na terenie znanej z badań powierzchniowych osady z okresu halsztackiego. Mógł więc zostać ukryty przez właściciela na jej terenie z obawy np. przed rabunkiem.
Formy typologiczne odkrytych w przedmiotowym skarbie zabytków, mają swoje odpowiedniki w zbiorach pochodzących z badań przeprowadzonych na terenie grodziska w Wicinie. Podobny, choć znacznie większy, skarb został znaleziony w 2011 r. w Bieszkowie. Istnieje więc duże prawdopodobieństwo, że odkryty skarb należy datować tak samo jak upadek grodu w Wicinie, tj. na 1. poł VI w. p.n.e., a jego ukrycie wiązać z najazdem koczowniczego plemienia Scytów.
W miejscu odkrycia depozyty planowane jest przeprowadzenie ratunkowych badań archeologicznych z środków Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, które pomogą zabezpieczyć ewentualne przeoczone zabytki, a także osadzić znalezisko w kontekście archeologicznym.