Szukaj

Polityka prywatności
projekt i realizacja Carbo Media

Portret epitafijny Katarzyny Cieleckiej zm. 1771

Miejsce kradzieży/ zaginięcia: Kaplica pw. Krzyża Świętego w kościele par. pw. św. Józefa Oblubieńca      Najświętszej Maryi Panny – ob. sanktuarium Najświętszej Marii Panny Matki Bożej  Pocieszenia w miejscowości Wschowa, pow. wschowski, woj. lubuskie.
 

Autor / warsztat: warsztat działający na pograniczu wielkopolsko-śląskim


Czas powstania: około 1780 r.  


Materiał / technika: olej na płótnie


Wymiary: wysokość około 38 cm, szerokość około 28 cm
 

Opis:  
Obraz  o owalnym kształcie, wykonany w technice olejnej  na płótnie.  Portret epitafijny Katarzyny z Kąsinowskich Cieleckiej. Portret kobiety w starszym wieku ujętej w popiersiu,  en trois quarts w lewo. Owalna twarz o wysokim czole, trójkątnie zarysowanej szczęce i drugim podbródku. Włosy zaczesane do góry, nakryte, wykończonym riuszkami, czepkiem z przezroczystej tkaniny, oraz przymarszczonym, przezroczystym welonem spływającym od czubka głowy. Na ramionach postaci narzucona cienka, mocno pofałdowana chustka skrzyżowana na dekolcie. Karnacja ciała jasna. Kolor stroju spłowiały zielonkawo – błękitny z białymi blikami (określenie kolorystyki za opisem na karcie ewidencyjnej).

Jeden z dwóch, bliźniaczych obrazów wykonanych ok. 1782 r., eksponowanych na pomniku nagrobnym Katarzyny Cieleckiej zm. 1771 r. i Konstancji Działyńskiej zm. 1782 r. w kaplicy Krzyża Świętego w kościele bernardynów ob. franciszkanów we Wschowie. Obie, matka i córka, zmarły jako wdowy. Portret Katarzyny znajdował się na obelisku po prawej stronie nagrobka. Każdy z zaginionych portretów przed kradzieżą oprawiony był w ramę w formie wieńca laurowego podwieszonego na wstędze.

Katarzyna Cielecka z domu Kąsinowska herbu Nałęcz urodziła się w 1681 r., zmarła w dniu 27.04.1771 r. Pochowana została w kościele klasztornym we Wschowie w  krypcie  blisko głównego wejścia.  Była żoną Kazimierza Cieleckiego herbu Zaremba (zm. 1732 r.), właściciela Morownicy koło Śmigla,  starosty powidzkiego.
Ich córka Konstancja Działyńska z domu Cielecka herbu Zaremba urodziła się w 1719 r., zmarła w dniu 22.02.1782 r. Poślubiła w 1732 r. Jakuba Działyńskiego herbu Ogończyk z Morownicy (1709-1756), późniejszego wojewodę malborskiego (od 1755 r.).
 

Nr rejestru zabytków: portret ujęty w wojewódzkiej ewidencji zabytków. Pomnik nagrobny Konstancji Działyńskiej i Katarzyny Cieleckiej został wpisany do rejestru zabytków dopiero w dniu 12.07.1989 r. (po zaginięciu obu portretów)
 

Bibliografia:  
Górski A., Karp P., Corpus Inscriptionum Poloniae T. X z. 2 Powiat wschowski, Toruń 2006, s. 169-170;
Kalicki J., Nagrobek w kaplicy św. Krzyża, karta ewidencyjna zabytku, 1977;
Ławniczak A., Portret trumienny Katarzyny Cieleckiej,  karta ewidencyjna zabytku, 09.1963 r.;  
O. Pańczak A. OFM (red.),  Kronika Wschowskich Bernardynów, Wschowa 2019, s. 312-313, 318.
 

Okoliczności  kradzieży / zaginięcia: obraz prawdopodobnie został skradziony. Brak szczegółowych informacji na temat okoliczności jego utraty.
 

Data utraty: między 01.09.1963 r.., a 26.02.1971 r.  (najpoźniej do 31.05.1977 r.)
 

Nr karty w Krajowym wykazie zabytków skradzionych:  12093
 
Osoby posiadające informacje na temat skradzionych obiektów proszone są  o przekazanie ich Lubuskiej Policji, bądź Lubuskiemu Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków.

Kamila Domagalska

Zobacz również

Borów Polski - chorągiew procesyjna - św. Jan Ewangelista fot. 1967 r

Barokowy obraz z przedstawieniem św. Jana Ewangelisty dekorujący chorągiew  procesyjną

Miejsce kradzieży/ zaginięcia: kościół filialny pw. św. Klemensa w miejscowości Borów Polski,  gm. Nowe Miasteczko, pow. nowosolski Autor / warsztat: warsztat śląski

Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej

„Rokitno – Sanktuarium Matki Bożej Rokitniańskiej”  uznane za pomnik historii rozporządzeniem Prezydenta RP

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 listopada 2024 r. (Dz.U. z 2024 r., 1734)  „Rokitno – Sanktuarium Matki Bożej

Międzyrzecz - zamek

„Międzyrzecz – zamek piastowski z zespołem dworsko- parkowym” uznany rozporządzeniem Prezydenta RP za pomnik historii

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 listopada 2024 r. „Międzyrzecz – zamek piastowski z zespołem dworsko- parkowym” został uznany

Zobacz również

Skip to content