W styczniu 2015 roku objęto ochroną poprzez wpis do rejestru zabytków województwa lubuskiego wystrój i wyposażenie kościoła filialnego pod wezwaniem świętego Marcina w Skibicach.
Kościół pw. św. Marcina wzmiankowany po raz pierwszy w 1376 roku, jako filia parafii w Brzeźnicy, należał do klasztoru augustianów w Żaganiu aż do sekularyzacji dóbr zakonu w 1810 roku. Jak wiele obiektów leżących w dobrach żagańskich augustianów skibicka świątynia została przekształcona w 1 ćw. XVIII w. Przebudowa została ukończona w 1728 roku, co zostało upamiętnione datą umieszczoną na chorągiewce wieżowej.
Z czasu barokowej przebudowy kościoła, która miała miejsce w I ćwierci XVIII wieku i została ukończona w 1728 roku, zachowała się chorągiewka wieżowa z datą 1728, drewniana empora, stolarka drzwi z nawy do kruchty z zamkiem, drzwi na ambonę, drzwi na emporę, drzwi z empory na wieżę z zamkiem, drzwi do zakrystii z zamkiem, krata w przyziemiu wieży oraz krata w oknie zakrystii. Późnobarokowe elementy to architektoniczny, trzyosiowy ołtarz główny z obrazem „Święty Marcin oddaje płaszcz żebrakowi”, rzeźbami św. Jana Nepomucena, św. Piotra z Alkantary, Chrystusa i Boga Ojca, przyścienna ambona i konfesjonał, których fundatorem mógł być opat żagańskiego klasztoru augustianów, Johann Karl Leist, sprawujący swą funkcję od 1747 roku. Z XIX wieku pochodzi drewniana, neogotycka chrzcielnica i drewniana figura Immaculaty. Na emporze znajdują się wybudowane przez firmę organmistrzowską Gebrüder Walter, w 1871 roku organy z architektonicznym, historyzującym prospektem.
Opisane powyżej zabytki, stanowiące wystój i wyposażenie wnętrza kościoła pw. św. Marcina w Skibicach są cennymi przykładami sztuki barokowej, neogotyckiej i okresu historyzmu. Obiekty są świadectwem działalności i mecenatu opatów żagańskich, sprawujących przez wieki pieczę nad tutejszą świątynią, w tym, Johanna Karla Leista, opata żagańskiego klasztoru augustianów.
