Położona obok kościoła Nawiedzenia NMP, jest repliką kaplicy w Görlitz, wzorowanej na grobie Chrystusa w Jerozolimie. Powstała w 1598 z fundacji opata Jakuba II. W 1691 we wnętrzu umieszczono figury trzech biblijnych Marii. W 1997 i 1998 kaplica była konserwowana. Jest murowana z ciosów piaskowcowych i składa się z prostokątnego
Wzniesiony w 1865 jako ewangelicki, w stylu neoromańskim, jest orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta, z półkolistą absydą od wschodu i wieżą od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym, wieża oktagonalną iglicą.
Wzniesiona w 3. ćw. XIX w. okazała, neogotycka rezydencja, opuszczona po 1945 i zniszczona ogniem, pozostała ruiną. Zachowały się mury z kamienia i cegły w prostokątnym obrysie. Ruiny otacza rozległy park krajobrazowy założony w latach 1862 – 1883, obecnie zapuszczony.
Zbudowany w kon. XVIII w. jako ewangelicki, późnoklasycystyczny, orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta, nakryty dachem dwuspadowym. Kościół wyróżnia się charakterem elewacji, eksponujących częściowo zatarte, kamienne lica.
Jest najstarszą budowlą w zespole folwarcznym, wzniesioną w XVIII w., kamienną, prostokątną w planie, parterową, nakrytą dachem mansardowym z powiekami.
Wzmiankowany w 1334, lecz obecny został zbudowany w 1776, przekształcony i powiększony o dobudówki w 1911. Kościół jest stroną ołtarzową zwrócony na zachód, jednonawowy z prosto zakończonym prezbiterium, kaplicą od wschodu, zakrystią od północy i kruchtami od zachodu i południa. W kalenicy dwuspadowego dachu od wschodu umieszczono dwukondygnacyjną wieżę.
Wzniesiony został w latach 1426–1429 na zrębach rycerskiego zamku z ok. 1350, jako siedziba balliwatu brandenburskiego. Przy odbudowie po pożarze, balliw, książę Maurycy de Nassau, polecił przekształcić obiekt w rezydencję. W latach 1661–1666 zbudowane zostało barokowe założenie, zaprojektowane przez Jacoba van Campen i Petera Posta, na wzór prywatnego pałacu księcia
Zbudowany w latach 1508–1522 przez joannitów, był remontowany w XVII w. i częściowo przebudowany w XVIII (zakrystia). W 1817 przekształcona i podwyższona została wieża wg proj. K. F. Schinkla. W 90. latach XX w. oraz po 2000 prowadzone były prace renowacyjne i konserwatorskie dotyczące wystroju i wyposażenia wnętrza. Późnogotycka budowla
W 1295 Słońsk jest wzmiankowany, jako osada rybacka, a w 1345, jako miasteczko (oppidum). Od 1426 należał do joannitów. Pełne prawa miejskie Słońsk uzyskał w 1808, by utracić je w 1945. W planie miejscowości zachował się zarys pierwotnej osady rybackiej w charakterystycznym, wrzecionowatym układzie dwu ulic oraz przyległego do niej
Został zbudowany w 1799 na zrębach siedziby renesansowej z 1546, remontowany w XIX w. Klasycystyczna budowla jest murowana, na planie prostokąta, dwutraktowa, parterowa, nakryta dachem mansardowym z naczółkami.
