Kościół wzmiankowany w 1346, w początkach reformacji przejęli protestanci. Starą świątynię konstrukcji szkieletowej rozebrano w 1863, stawiając na jej miejscu obecną, murowaną, w stylu neoklasycystycznym. Budowla jest orientowana, założona na planie prostokąta z poligonalnie zamkniętym prezbiterium, z wieżą od strony zachodniej, nakryta dachami dwuspadowym i wielospadowymi.
Wzmiankowany w 1376, lecz obecny został wzniesiony w XVI w. W czasie gruntownej przebudowy w XIX w. zatarto znamiona stylowe kościoła. Jest orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta, z zakrystią od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi (wieżą z wysmukłą iglicą).
W położonym opodal pałacu dawnym folwarku zachowały się zabudowania gospodarcze (przebudowane) i dwie oficyny z XVIII w., zamieszkane.
Pierwotny dwór renesansowy z 1582 został w 1753 skrócony o skrzydło i przekształcony w barokową rezydencję. W czasie odbudowy po pożarze w 1826 zubożono elewacje pozbawiając je większości detalu. Był remontowany ok. 1960 i w 1991. Jest murowany, prostokątny w planie, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym. Elewacje rozczłonkowane są lizenami, a
Zbudowana w XVIII w. w konstrukcji szkieletowej, został w 30. latach XIX w. przemurowany otrzymując formę neoklasycystyczną. Założony jest na rzucie krzyża, nakryty dachem wielospadowym. Wnętrze obiegają empory. Od wielu lat nieużytkowany, znajduje się w złym stanie.
Zbudowany w 2. poł. XIII w., zachował się w pierwotnym kształcie. Nieznacznych przeróbek dokonali ewangelicy, gdy kościół był w ich posiadaniu (od 1528 do 1668), poszerzając okna i wprowadzając do wnętrza empory. Od 1945 przez kilka lat stał opuszczony. Gotycka świątynie jest orientowana, murowana z kamienia i rudy darniowej, jednonawowa
Wzniesiony w pocz. XIV w., został w XVII i XVIII w. przebudowany z przekształceniem okien, a ok. 1900 powiększony o wieżę. Od początku reformacji do 1945 był w rękach protestantów. Kościół jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, z prostokątnym w rzucie prezbiterium, zakrystią od północy i wieżą od południa. Dachy
Z osiemnastowiecznego założenia pałacowego Pauliny Hohenzollern – Hechingen, zniszczonego w 1945 i następnych latach, przetrwała część barokowej oficyny i część muru bramnego z dwiema płaskorzeźbionymi płytami epitafijnymi.
Wzniesiony w 1886, ma miejscu starszego, neogotycki jest budowlą orientowaną, murowaną z cegły, jednonawową z trójboczną absydą prezbiterialną, z wieżą od zachodu, zwieńczoną ostrosłupową iglicą.
Od XVI w. dobrami w Nietkowicach władał ród Rothenburgów, od 1788 książę żagański Piotr Biron, a od 1800 jego córka Paulina von Hohenzollern – Hechingen i jej potomkowie. W pożarze folwarku w 1830 zniszczeniu uległ także dwór. Na jego miejscu wzniesiony został obecny, po 1945 przejęty przez Lasy Państwowe. Adaptacja
