Od poł. XIV w. do 1539 istniał w Mironicach klasztor cystersów, będący filią opactwa w Kołbaczu. Po sekularyzacji klasztoru, jego dobra stały się domeną państwową. Klasztorny kościół, trójnawowy, halowy, został w 1875 rozebrany. Na terenie folwarku poklasztornego znajduje się dwór, wzniesiony ok. 1830, murowany, prostokątny w planie, parterowy, nakryty dachem
Zbudowana w 1. poł. XIX w., ma architekturę nawiązującą do klasycyzmu. Jest murowana, na rzucie wydłużonego prostokąta, piętrowa, nakryta dachem naczółkowym. Oś fasady zaakcentowana została trójkątnym przyczółkiem w połaci dachu.
Dwór, wzniesiony w kon. XVI w., jako budowla piętrowa, założona na rzucie prostokąta o wymiarach 14 x 22 m., został w XVIII w. przebudowany i powiększony w kierunku zachodnim. Wraz z tym, nowy barokowy kształt otrzymały elewacje. Po 1945 był w użytkowaniu PGR, lecz opuszczony w 70. latach XX w.,
Dwór obronny, wzniesiony w kon. XVII w., gdy majątkiem w Mirocinie władała rodzina von Dyhernn, został w XVIII w. przebudowany w rezydencję. Była to budowla założona na planie litery U, dwukondygnacyjna, otoczona fosą. Obiekt uszkodzony w 1945 i opuszczony, popadał stopniowo w ruinę. Zachowane są tylko fragmenty murów obwodowych, odcinkami
Wczesnogotycka świątynia z kon. XIII w. została spustoszona w czasie wojny trzydziestoletniej. Przy odbudowie podwyższono nieco mury i przesklepiono prezbiterium kolebką. Od XIX w. kościół stał opuszczony, a do kultu przywrócony w 1948. Jest orientowany, murowany z kamienia i rudy darniowej, jednonawowy z prostokątnym w rzucie prezbiterium, z zakrystią od
Posiadłość dworską w Miłowicach poświadczają dokumenty z XV w. Istniał tutaj folwark bez siedziby szlacheckiej. Dwór o neoklasycystycznej architekturze, parterowy, powstał dopiero ok. 1860, zapewne jako zarządcówka. Wcześniejsza od niego (1. poł. XIX w.) jest zabudowa gospodarcza folwarku. Pałac wzniesiony został w latach 1916–1920 dla fabrykanta z Żar. Jest to
Wzniesiona w 1. ćw. XIX w., jest budowlą murowaną, prostokątną w planie, parterową, nakrytą dachem naczółkowym. Fasadę urozmaica na osi pozorny ryzalit, piętrowy zwieńczony szczytem. W czasie prowadzonych po 1990 remontów przekształcono część otworów okiennych, ze szkodą dla zabytku
Gotycki, zbudowany w XIV w., powiększony o zakrystię, kaplicę i wieżę oraz przesklepiony w kon. XV w. W XVIII w. dostawiono kruchtę. Kościół jest orientowany, murowany, salowy o trójbocznym zakończeniu od wschodu, z zakrystią i kaplicą od północy, wieżą od zachodu i kruchtą od południa. Czworoboczna wieża przechodząca u góry
W 1403 właścicielem dóbr ziemskich w Miodnicy był Luter von Schaffgotsch. W 2. poł. XV w. posiadłość przeszła w posiadanie rodziny von Unruh, a w 1691, w drodze zakupu powiększyła areał ziem kamery książęcej w Żaganiu. Wzmiankowana w 1467 siedziba rycerska w Miodnicy była założeniem obronnym, na planie wieloboku, otoczonym
Wzniesiony ok. 1300, został przebudowany w XV w. (sklepienie prezbiterium), powiększony o wieżę w XVI w., odbudowany po pożarze w 1668 z przekształceniem okien, remontowany wielokrotnie, m.in. w 70 latach XX w. Gotycka budowla jest orientowana, murowana z kamienia, jednonawowa z prosto zakończonym prezbiterium, zakrystią i kaplicą od północy, wieżą
