Wzmiankowany w 1308 wśród kościołów biskupstwa poznańskiego, w początkach reformacji został przejęty przez protestantów. Obecny, posadowiony na miejscu starszego, powstał ok. 1820. Późnoklasycystyczna budowla jest orientowana, murowana, w rzucie prostokąta z czworoboczną wieżą od zachodu, nakryta dachem dwuspadowym.
Zbudowana w 1727, drewniana konstrukcji słupowej, była remontowana w 1976. Jest to mała prostokątna w rzucie budowla, z szerszą czworoboczną wieżą, przechodzącą w trzeciej kondygnacji w oktogon. Dachy – nad kaplicą dwuspadowy, nad wieżą ostrosłupowy, kryte są gontem.
Położony po obu stronach granicznej rzeki Nysy Łużyckiej, należy do najrozleglejszych parków w Europie, rozplanowany na obszarze ponad 700 ha, z których 552 leży po stronie polskiej. Założony został po 1815 przez księcia Hermana von Pückler-Muskau i rozbudowany w latach 1846–1883. W obręb kompozycji krajobrazowej z doliną Nysy i jej
Wzniesiona ok. 1840, jest murowana na rzucie prostokąta o wymiarach 11×19 m, dwutraktowa, piętrowa, nakryta dachem naczółkowym.
Wzniesiony zapewne z inicjatywy rodziny von Unruh, w 4. ćw. XIX w., otrzymał architekturę eklektyczną z wyraźnym ukłonem w stronę klasycyzmu. Wyremontowany w 1988, został wkrótce zniszczony przez pożar i opuszczony. Jest murowany, piętrowy, prostokątny w planie, dwuipółtraktowy, bez dachu. Elewacje frontową i ogrodową wzbogacają pseudoryzality zwieńczone trójkątnymi przyczółkami.
Wzniesiony w 1767 w konstrukcji szkieletowej, został w 1. poł. XIX w., obmurowany. Do 1945 był ewangelickim. Jest budowlą orientowaną, salową, z trójbocznym zamknięciem od wschodu, nakrytą dachem dwuspadowym załamanym w części wschodniej, z drewnianą wieżyczką w kalenicy.
Związany z linią kolejową Międzyrzecz – Toporów, powstał w 1909, przerzucony nad wąwozem, będącym dziś ulicą Mostową. Zbudowany z cegły, ma kształt trzyarkadowej smukłej budowli, wpisanej malowniczo w otoczenie.
Obecne bramy stoją na miejscu starszych z XIV w., zapewne drewnianych. Brama Polska, zbudowana w XV w. Wielokrotnie remontowana, jest murowana z cegły, prostokątna w rzucie, piętrowa nakryta dachem naczółkowym. Przejazd, ujęty w elewacjach ostrołucznymi arkadami, przekryty jest drewnianym stropem. Brama Marchijska, wzniesiona w XVI w., przebudowana w XVII i
Wzniesiony w 1726, został w 1887 powiększony o transept i wieżę, otrzymując wygląd neoklasycystyczny. Usytuowany w sąsiedztwie zamku, jest orientowany, wewnątrz przekryty stropem i opięty emporami. W przedsionku pod wieżą znajduje się płyta nagrobna z płaskorzeźbioną postacią komandora Andreasa von Schlieben (1571).
Na pocz. XIII w. był tu gród, wzmiankowany w 1299, jako „castrum Lagow” i otwarta osada. W 1347 z nadania margrabiów brandenburskich Łagów i dobra po templariuszach (22 wsie) otrzymali joannici, którzy utworzyli tutaj komandorię i zbudowali zamek. Usytuowany został na przesmyku między jeziorami Łagowskim i Trześniowskim. Na podzamczu, wzdłuż
