Wzniesiona w XIV w. świątynia, złożona z nawy i prostokątnego prezbiterium, w XV i XVI w. została przekształcana, a w XVIII w. gruntownie przebudowana, z utratą znamion stylowych (obniżenie murów obwodowych i dachu, zmiana otworów okiennych, wprowadzenie wieży nad zachodnią część dachu). O średniowiecznym pochodzeniu budowli świadczą jedynie zamurowany portal
Zbudowany w XVIII w. w konstrukcji szkieletowej, jest orientowany, salowy z zakrystią i przedsionkiem, dobudowanym w 80. latach XX w., nakryty dachem naczółkowym. Pierwotnie był ewangelicki.
Zbudowany w 1745, jako ewangelicki, został powiększony o zakrystię i kruchtę w XIX w. Barokowy, orientowany, założony jest na planie wydłużonego ośmioboku. Kalenicę wielospadowego dachu zdobi sygnaturka, zwieńczona hełmem z latarnią.
Gotycki kościół z XIV w., został przebudowany w XV w. i w pocz. XVI w. oraz powiększony o zakrystię i kaplicę w XVI–XVII w. Poważnym remontom poddany był w XVIII i XIX w. Od 1528 do 1945 należał do ewangelików. W 1523 proboszczem w Lubanicach został Mikołaj Jakubica, który przetłumaczył
Został wzniesiony w XVIII w., w konstrukcji szkieletowej, jako prostokątny w rzucie, z podcieniem, wspartym na słupach z zastrzałami, od wschodu i wozownią od zachodu. Dwuspadowy dach kryty jest wtórnie dachówką. Zachował się pierwotny układ wnętrz z czarną kuchnią.
Zbudowany w XV w., w następnym stuleciu kościół przejęli protestanci i z czasem powiększyli go o transept. Znacznie zniszczony w 1945, został odbudowany w 1962. Jest orientowany, murowany, na planie krzyża greckiego, z zakrystią od północy i kruchtą od zachodu.
Wzniesiony w 1842, jako ewangelicki. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy na planie prostokąta z czworoboczną wieżą od zachodu, nakryty dachem trzyspadowym (wieża namiotowym). We wnętrzu, przekrytym stropem belkowym, opiętym emporami, wydzielona została zakrystia.
Wzniesiony w XVIII w., został w 2. poł. XIX w., przebudowany w duchu neoklasycyzmu i powiększony o skrzydło. Jest murowany, na planie litery L, jednoipółtoratraktowy, piętrowy, nakryty dachami dwuspadowymi. Fasadę akcentuje na osi pseudoryzalit z prostym portykiem, zwieńczonym wystawką ujętą w spływy wolutowe.
Został zbudowany w 1807, jako ewangelicki. Klasycystyczny, orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta, z wieżą od zachodu, kaplicami od południa i północy, nakryty dachem dwuspadowym; wieża hełmem z latarnią. Wnętrze przekryte drewnianym stropem, opięte jest emporami.
Eklektyczna architektura pałacu, o elewacjach zdobionych bogato detalem, wystawia mu metrykę: kon. XIX w. Należący do dóbr folwarku dolnego, jest budowlą murowaną, prostokątną w planie, piętrową z użytkowym poddaszem, nakrytą dachem mansardowym. O reprezentacyjnym charakterze obiektu świadczy jego fasada, zaakcentowana na osi centralnej pozornym ryzalitem z wejściem ujętym portalem kolumnowym,
