Przynależny do folwarku dolnego, barokowy dwór, wzniesiony w 1754, w czasie remontu w 1992 został zubożony wskutek skucia lizen i obramień okiennych. Jest murowany, prostokątny w rzucie, dwutraktowy, piętrowy z dachem czterospadowym. Po okazałym niegdyś portalu, pozostał tylko, umieszczony w nadprożu, kamienny herb fundatorów obiektu – von Blankensteinów.
Pierwotnie była to siedziba rodowa Schönaichów, wzniesiona w kon. XV w. w postaci wieży mieszkalnej, trzykondygnacyjnej, na planie kwadratu. W 2. poł. XVIII w. zbudowany został barokowy dwór, w obręb którego włączono wieżę. Równocześnie zasypano fosę i założono park. Dwór związany z folwarkiem górnym, jest murowany, prostokątny w rzucie, piętrowy,
Wzniesiony w XIV w., powiększony o wieżę w 1518, został w latach 1822–1823 gruntowanie przebudowany – zburzono gotyckie prezbiterium, wznosząc na jego miejscu obecną nawę. Od czasów reformacji do 1945 był w rękach ewangelików. Jest przeorientowany, murowany, jednonawowy z prostokątnym w rzucie prezbiterium, z wieżą od strony wschodniej. Elewacje zostały
Wzniesiony w pocz. XV w., był remontowany i przekształcony w XVI i XVIII w. Od reformacji do 1945 był w rękach ewangelików. Zachował znamiona stylowe gotyku (dwa ostrołuczne portale, wschodni szczyt ze sterczynami). Jest orientowany, murowany z kamienia, salowy, nakryty dachem dwuspadowym.
Wzniesiony w 1794, jako ewangelicki, został w 1958 przejęty przez parafę katolicką i odrestaurowany. Jest budowlą orientowaną, murowaną, salową na planie prostokąta z czteroboczną wieżą od zachodu. Korpus nakryty dachem dwuspadowym, wieża czterospadowym z murowaną latarnią.
Wybudowany ok. poł. XIX w. przez rodzinę Kęszyckich w stylu nawiązującym do klasycyzmu. Pałac jest murowany, w planie prostokątny z cylindrycznymi wieżami w narożach południowego boku, parterowy z mieszkalnym półpiętrem, nakryty dachem dwuspadowym. Trzykondygnacyjne wieże zwieńczone są tarasami. Elewacje zdobione są boniowaniem, a fasada wzbogacona pozornym ryzalitem z wejściem poprzedzonym
Został wzniesiony w latach 1857-1860 na miejscu drewnianego, z fundacji tamtejszej dziedziczki Nymphii Kęszyckiej. Neogotycka budowla jest orientowana, ceglana, jednonawowa z wyniosłą, bogato ukształtowaną wieżą.
Wzniesiony w XVI w. dla Christopha Köstlitza, został przebudowany w 1735 i ponownie w 1867, z zatarciem cech stylowych. Jest murowany, prostokątny w planie dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem naczółkowym. Część pomieszczeń w parterze ma sklepienia kolebkowe i krzyżowe. Wejście w fasadzie poprzedzone jest półkolistym w rzucie gankiem, z balkonem w
Wzniesiony w 1819, późnoklasycystyczny, orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta, z wieżą od zachodu. Wykorzystywany dla celów kulturalnych.
Wzmiankowany w 1376, lecz obecny pochodzi z lat 1572–1579; przekształcony w XVIII i XIX w. Jest orientowany, murowany, jednonawowy z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, zakrystią od północy, kaplicą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi, nad prezbiterium załamanym od wschodu. Nad nawą i prezbiterium są stropy, nad zakrystią i
