Zbudowany po spaleniu starszego w 1488. Późnogotycki ratusz niszczony był pożarami w 1554, 1637, 1692 i 1764. W czasie gruntownej przebudowy w latach 1848–1849 z gotyckiej budowli zachowano tylko ściany północną i zachodnią oraz wieżę. Nowa, trzykondygnacyjna budowla, ukształtowana została w stylu charakterystycznym dla berlińskiej szkoły K. F. Schinkla. Wypalony
Wzmiankowane w 1253 obwarowania miasta były niewątpliwie umocnieniami drewniano-ziemnymi. Kamienne mury zaczęto wznosić pod kon. XIII w., zaś dwieście lat później zbudowano od zewnątrz drugie pasmo. Były sprzężone z grodem (później zamkiem książęcym) i wzmocnione 12. basztami. W kolistym obwodzie murów istniały trzy bramy – Głogowska, Krośnieńska i Żagańska. Po
Wieża jest jedynym ocalałym członem budowli rozebranej w 1973. Był to wzniesiony w 1710 kościół Łaski, powiększony o wieżę w 1826. Uratowano też polichromowane stropy deskowe, które po konserwacji, podzielone na poszczególne sceny (tematyka biblijna) rozmieszczono na stropach kilku kościołów na terenie województwa. Z otaczającej kościół zabudowy kompleksu ewangelickiego, oprócz
Pierwotnie szpitalny, wzmiankowany w 1320, był małą, orientowaną, murowaną budowlą, tożsamą z obecnym prezbiterium, przekrytą w pocz. XVI w. sklepieniem sieciowym. Zapewne w okresie gdy kościół posiadali protestanci (1526–1653) został on powiększony o obecną nawę, przekrytą stropem. Od tego czasu skromna budowla przetrwała w niezmienionym kształcie.
Obok kościoła stoi plebania z 1440, przebudowana w XVII i XVIII w. – murowana, prostokątna w planie, piętrowa, nakryta dachem czterospadowym. Z elementów gotyckich zachowały się ostrołukowy portal w fasadzie oraz piwnice i sala na parterze ze sklepieniami krzyżowo-żebrowymi.
Na poł. XIII w. datowane są pozostałości pierwotnego kamiennego kościoła widoczne w szczytowych elewacjach prezbiterium i nawy głównej. Obecne rozmiary kościół otrzymał przy odbudowie po pożarze w 1339 i w rezultacie prac prowadzonych w 1 poł. XV w. Ok. 1460 dostawiona została zakrystia z książęcą emporą oraz ufundowana przez księcia
Miasto powstało przy ważnym szlaku komunikacyjnym z Wrocławia do Krosna Odrzańskiego i dalej do Szczecina. Początek dała osada targowa (XII w.), a dalszy rozwój utworzenie kasztelanii oraz lokacja przestrzenna (1253 miasto obwarowane) i prawna (ok. 1270). Podstawą gospodarki miejskiej był handel, nie tylko lokalny oraz rzemiosło, zwłaszcza kuśnierstwo, rymarstwo i
Wzniesiony najpewniej w 2. poł. XVIII w., był remontowany w następnym stuleciu, gdy podwyższono ryzalit oraz w latach 1973 – 1976. Prace te spowodowały zubożenie dworu, pozbawiając go detalu architektonicznego. Jest murowany, prostokątny w rzucie, piętrowy, nakryty dachem mansardowym z naczółkami. Pozorny ryzalit na osi fasady przechodzi w wystawkę zwieńczoną
Klasycystyczny, zbudowany w 1798 dla rodziny von Winnig. Po pożarze w 1915 został powiększony, w dopasowanym architektonicznie kształcie. Jest murowany, prostokątny w planie, dwutraktowy, parterowy z użytkowym poddaszem, nakryty dachem mansardowym z wystawką i lukarnami. Elewacje rozczłonkowane lizenami.
Późnoromański kościół powstał ok. poł. XIII w. Przy odbudowie po pożarze w 1803 obniżono dachy i poszerzono okna nawy. W 1997 ogień ponownie zniszczył świątynię, którą po kilku latach odbudowano. Od XVI w. do 1945 był w rękach ewangelików. Jest budowlą orientowaną, murowaną z granitu ciosanego, jednonawową, z prostokątnym w
