Kotowice, gm. Nowogród Bobrzański, pow. zielonogórski – spichlerz folwarczny
Zbudowany w kon. XVIII w., klasycystyczny, jest obiektem murowanym, parterowym, nakrytym dachem mansardowym z powiekami.
Menu
Zbudowany w kon. XVIII w., klasycystyczny, jest obiektem murowanym, parterowym, nakrytym dachem mansardowym z powiekami.
Założony koliście, kamienny mur z XV w. otacza teren dawnego cmentarza przykościelnego. Średniowieczny budynek kościoła został rozebrany w XIX w. W obwodzie muru zachowane są ruiny dwóch bram o przejściach zamkniętych ostrołucznie.
Wzniesiony w ok. 1840, jako zbór ewangelicki, jest budowlą późnoklasycystyczną, zorientowaną na północ, murowaną, salową na planie prostokąta, z wieżą od strony południowej, nakrytą dachem dwuspadowym. Wnętrze, opięte emporami, ma wyposażenie z czasu budowy kościoła.
Z inspiracji margrabiego Jana, który w 1535 osiadł na zamku w Kostrzynie, miasto zostało ufortyfikowane. Pierwsze umocnienia ziemne, wzniesione wg proj. Mauera, nie oparły się powodziom. Ok. 1560 r. powstał pełny obwód fortyfikacji murowanych, które zaprojektował Francesco Chiaramelli z Gandino. Budowę dokończył Roch Guerini. W 1662 Tielman Jungblut zmodernizował bastiony
Rycerski zamek z XIV w. rodziny v. Wedel, margrabia Jan przekształcił w XVI w. w trzyskrzydłową rezydencję, zaprojektowaną przez Kaspara Teyssa. W XVII w. zamek otrzymał czwarte skrzydło, lecz wkrótce stracił funkcję rezydencji elektorów brandenburskich, a w latach 1820–1825 został przebudowany na koszary i pozbawiony wystroju. Zrujnowany w 1945, został
1000 łanów ziemi wraz z położoną przy ujściu Warty do Odry osadą targową Kostrzyn, książę Odnonic przekazał w 1232 templariuszom. Gdy trzydzieści lat później Kostrzyn zajęła Brandenburgia, był już miastem o regularnym rozplanowaniu. Położenie miasta na terenie o naturalnych warunkach obronnych sprawiło, że w XVI w. przekształcone zostało ono w
Wzniesiony ok. 1700 dla rodziny von Knobelsdorf, został przebudowany w 1845, a w 1975 poddany gruntownemu remontowi, włącznie z konserwacją polichromii i sztukaterii wnętrz. Od 1989 nieużytkowany pozostaje w zaniedbaniu zagrażającym ruiną. Obiekt jest murowany, na planie podkowy, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachami dwu- i trzyspadowymi. Wnętrza zdobione są sztukateriami, a
Wzniesiony zapewne w kon. XIII w., został przebudowany w 1693 i ponownie w XIX w. (powiększenie okien). Od 1526 do 1945 był w rękach ewangelików. Orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, z kruchtą od południa. Prezbiterium nakryte dachem dwuspadowym, nawa czterospadowym z drewnianą wieżą w kalenicy.
Od XVIII w. majątkiem w Kosieczynie władała rodzina Zakrzewskich. Ich staraniem, w 2. poł. XIX w. wzniesiony został pałac, neogotycki, murowany, założony na planie prostokąta z ryzalitami, gankiem i tarasem, parterowy, w części piętrowy, nakryty dachami dwuspadowymi z wystawkami.
Barokowy z XVIII w., zachował się w pierwotnym kształcie, jako murowany na planie prostokąta, dwutraktowy, parterowy o dachu mansardowym, z piętrowym ryzalitem na osi fasady, zwieńczonym falistym w obrysie szczytem z trójkątnym przyczółkiem.