O kościele w Sękowicach, istniejącym zapewne od średniowiecza, informują źródła z czasu wojny trzydziestoletniej, gdy został zniszczony. Na jego miejscu powstał obecny kościół, zbudowany w 2. poł XVII w. Był wielokrotnie remontowany, lecz zachował pierwotny kształt. Wzniesiony w konstrukcji szkieletowej, na planie ośmioboku, nakryty jest dachem wielospadowym, zwieńczonym wieżą w
Pierwotnie ewangelicki, zbudowany w 1801, poźnoklasycystyczny. Jest budowlą orientowaną, murowaną, prostokątną w planie, z dwiema wieżami wtopionymi w bryłę obiektu od zachodu. W elewacjach dwie kondygnacje okien rozdziela szeroki gzyms, a fasadę między wieżami wieńczy trójkątny szczyt, zaś wieże krenelażowa attyka. Salowe wnętrze z płaskim stropem opinają z trzech stron
Zbudowany w 1841, na architekturę nawiązującą do skromnych, klasycystycznych siedzib dworskich z przełomu XVIII–XIX w. Jest murowany, na planie prostokąta, dwutraktowy, parterowy, nakryty dachem naczółkowym z wystawkami. Wejście w fasadzie prowadzi przez kolumnowy ganek.
Zbudowany w 1825, konstrukcji szkieletowej, prostokątny w planie, parterowy, nakryty dachem naczółkowym.
Została zbudowana w 1769 w konstrukcji szkieletowej, na planie kwadratu, piętrowa, nakryta dachem namiotowym.
Zaprojektowany przez Eduarda Römera, został zbudowany w 1858 ze środków rządowych, jako rekompensata za stary kościół, którego położenie kolidowało z budową linii kolejowej Krzyż – Gorzów. Eklektyczna, murowana budowla, na planie krzyża łacińskiego, nakryta jest dachami dwuspadowymi z sygnaturką.
Powstał w 1767 przez adaptację magazynu huty, jako ewangelicki. W 1782 został powiększony o dobudówkę z klatką schodową a w 1819 o wieżę. Obiekt jest nieorientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy, prostokątny w rzucie, z wieżą przy dłuższym boku, nakryty dachem naczółkowym. Wnętrze obiegają empory. Skromną bryłę korpusu, przypominającego dom mieszkalny, wzbogaca
Związany pierwotnie z folwarkiem był siedzibą zarządców majątku. Klasycystyczny, zbudowany w kon. XVIII w., jest murowany, na planie prostokąta z pozornym ryzalitem od strony południowej, dwutraktowy, parterowy, nakryty dachem mansardowym. Trzyosiowy pseudoryzalit na osi fasady, w części środkowej ma formę półowalną.
Gotycki kościół wzniesiony ok. poł XIV w., na zrębach starszej świątyni, w XV w. powiększony został o kaplicę, a w 1879 gruntownie przekształcony w stylu neogotyckim i rozbudowany o wieżę. Od czasu reformacji do 1945 należał do ewangelików. Jest orientowany, murowany z cegły przy użyciu granitu ciosanego, trójnawowy, z prostokątnym
Początek miastu dała osada targowa przeniesiona w zaraniu XIII w. z pobliskiego Połęcka, gdzie funkcjonowała przy tamtejszym grodzie. Nowa lokalizacja przy skrzyżowaniu szlaków handlowych, obok przeprawy przez dolinę rzeki Ilanki, przyspieszyła rozwój osady, przekształconej w końcu XIII w. w miasto lokacyjne, nazwane w dokumencie z 1329 „Nowym Rzepinem”. Lokacyjne założenie
