Barokowa rezydencja, wzniesiona w 1726 staraniem Samuela Mielęckiego, została w 1910 rozbudowana. Remont kapitalny, przerwany po 1989, jest obecnie etapowo kontynuowany. Pałac składa się z dwu prostopadłościennych członów zestawionych ze sobą krótszymi bokami, barokowego i neobarokowego, piętrowych, nakrytych dachami mansardowymi. Elewacje, frontowa i ogrodowa części barokowej zaakcentowane są na osi
Gotycka świątynia z XIV w. został powiększona w XV w. o wieżę i zakrystię, w XVII o kaplicę i w XIX o kruchtę. Był remontowany w 1933 i w latach 1966–1967. Od XVII w. do 1945 należał do protestantów. Jest orientowany, murowany z cegły, jednonawowy z prostokątnym w planie prezbiterium,
Pierwotnie należał do pałacu w Brodach. Wzniesiony w 1742 wg proj. Georga Christopha Knöffla, został w 1847 przebudowany z adaptacją na mieszkanie. Jest obiektem prostokątnym w rzucie, parterowym, nakrytym dachem czterospadowym.
Zbudowany, jako ewangelicki w 1. poł. XVII w., został w 1818 powiększony o wieżę. Od 1945 pozostaje nieużytkowany, zabezpieczony. Jest orientowany, murowany, barokowy (wieża klasycystyczna), salowy na planie prostokąta, z zakrystią i kaplicą od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachem trzyspadowym.
Powstał ok. 1860, w wyniku przebudowy i powiększenia starszej, zapewne barokowej siedziby. W obecnej postaci jest budowlą eklektyczną z przewagą elementów odwołujących się do gotyku, murowaną, w planie prostokątną z cylindryczną wieżą narożną, piętrową, w części trzykondygnacyjną, nakrytą dachami dwuspadowymi (wieża stożkowym).
Zbudowany został w latach 1908-1912, jako ewangelicki. Jest orientowany, neogotycki, murowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z wieżą od zachodu.
Pierwotnie ewangelicki, powstał w 1812. Wzniesiony przez budowniczego Matthiasa wg projektu Pappritza. Klasycystyczna świątynia jest orientowana, murowana, jednonawowa z trójbocznym absydalnym prezbiterium i oktogonalną wieżą od zachodu. Dachy dwu- i trzyspadowe, a na wieży hełm ostrosłupowy
Wzniesiony w XVIII w., jako ewangelicki, był remontowany w kon. XIX w., w 1966 i 2000. Kościół jest orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta zamkniętego od wschodu trójbocznie, z przedsionkami od południa i północy i wieżą od zachodu. Dachy: wielospadowy, trójspadowe (kruchty) i czterospadowy (wieża).
Zbudowana zapewne w pocz. XIX w., drewniana konstrukcji słupowej, w planie kwadratowa, zwężająca się ku górze, nakryta dachem czterospadowym.
Pierwotnie był to dwór obronny wzniesiony ok. 1620, który w kon. XVIII w. został przebudowany w klasycystyczną rezydencję. Po 1945 był w posiadaniu PGR, lecz porzucony w 60. latach uległ zrujnowaniu. Zachowane są mury kapitalne parteru i piętra z trzykondygnacyjnymi ryzalitami na osiach elewacji frontowej i ogrodowej, zwieńczonymi trójkątnymi przyczółkami.
