Wzniesiony w latach 1829 – 1830, jako ewangelicki. Klasycystyczny, orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta, nakryty dachem dwuspadowym. Wnętrze ze stropem, opięte emporami. Elewacje artykułowane rytmem wysokich, zamkniętych półkoliście okien.
Wzniesiony w kon. XIII w. był przebudowany w pocz. XVI i w XVII w. Od czasu reformacji do 1945 służył ewangelikom. Jest orientowany, murowany, jednoprzestrzenny na planie prostokąta, z kruchtą od południa i wieżą od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym. Na zewnątrz ozdobą kościoła jest szczyt wschodniej elewacji z późnogotycką, ceramiczną
Zbudowany w 1844 w stylu późnoklasycystycznym. Był remontowany w 60. i 90. latach XX w. Murowany na planie wydłużonego prostokąta, dwutraktowy, parterowy, nakryty wysokim dachem dwuspadowym z powieką.
Zbudowany ok. poł. XIX w., w pocz. następnego stulecia został powiększony o aneksy i wieżę. W pierwotnym trzonie jest to budowla murowana na planie wydłużonego prostokąta, parterowa, nakryta dachem naczółkowym, zniekształconym wydłużonymi, wtórnymi wystawkami.
Niewielka, prostokątna w rzucie, siedziba szlachecka (być może rządcówka) z pocz. XIX w., została w kon. tamtego stulecia rozbudowana wzdłuż, a w pocz. XX w. zagospodarowano poddasze. Budowla założona jest na planie bardzo wydłużonego prostokąta z przybudówkami, parterowa nakryta wysokim dachem naczółkowym z licznymi wystawkami.
Zbudowany ok. 1800 w konstrukcji szkieletowej, założony jest na planie prostokąta, parterowy, nakryty dachem naczółkowym.
Pierwotnie ewangelicki, został wzniesiony w 1709, powiększony o wieżę w 1780, zwieńczoną sygnaturką w 1900. W latach 1997–2000 poddany był starannej renowacji. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy, od wschodu zakończony trójbocznie, z przedsionkami od południa i północy, z wieżą od zachodu. W wyposażeniu kościoła znajduje się ołtarz z gotyckimi i
Wzmiankowany w 1448, w okresie reformacji kościół przejęli protestanci. Obecny obiekt wzniesiono w 1860. Jest konstrukcji szkieletowej, orientowany, salowy z trójbocznym zakończeniem od wschodu. Przyległa od zachodu kruchta pochodzi z 80. lat XX w. Na obrzeżu przykościelnego placu stoi dzwonnica, najpewniej starsza od świątyni – drewniana, konstrukcji słupowej, a w
Architektura dworu pozwala określić czas jego budowy na 1. ćw. XX w. Rozbudowa dokonana po 1945 zniekształciła bryłę obiektu. Pierwotny wygląd zachowany od strony ogrodowej przedstawia budowlę parterową, nakrytą wysokim dachem mansardowym z dwoma rzędami wystawek, przechodzących też w płaszczyznę stożkowatego zadaszenia szcześciokolumnowego portyku, poprzedzonego schodami lustrzanymi. Dwór jest adaptowany
Kościół, pierwotnie ewangelicki, pochodzi z ok. poł. XIX w.; neoromański, orientowany, na planie prostokąta, z przylegającą od zachodu drewnianą wieżą z 1699, konstrukcji słupowej, nakrytą dachem czterospadowym.
