W XVI w. określana jako miasto, Gozdnica w nowszych czasach podupadła, lecz powstały tu w XIX w. przemysł ceramiczny spowodował rozwój miejscowości, które w 1954 uzyskało ponownie status miasta. Rozplanowanie, jak też zabudowa Gozdnicy odzwierciedlają jej wiejsko-miejski charakter. Domy starego centrum pochodzące głównie z XIX w., są murowane, parterowe i
Wzniesiony w kon. XIII w., został w późnym średniowieczu powiększony o wieżę i w XVII w. o zakrystię. Był remontowany w 70. latach XX w. Orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy z prostokątnym w planie prezbiterium, zakrystią od północy i wieżą przy nawie od południa, nakryty dachami dwuspadowymi. Nad nawą jest
Pierwotnie ewangelicki, zbudowany w XVIII w., jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy na planie prostokąta z wieżą wtopioną w zachodnią część dwuspadowego dachu.
Wzniesiony ok. poł. XIX w., w stylu neoromańskim, jest orientowany, murowany z cegły, jednonawowy z absydą prezbiterialną, z wysoką wieżą od zachodu.
Typu Immaculata, ustawiona przed fasadą kościoła, pochodzi z 1775. Rzeźbiona postać Matki Bożej posadowiona jest na wysokim czworobocznym postumencie zdobionym rokokowym ornamentem. W narożach otaczającej balustrady ustawione są figury świętych: Jana, Benedykta, Bernarda i Scholastyka.
Zgrupowane są przy dwóch wirydarzach – gotyckim, przylegającym do południowej nawy kościoła i założonym w XVIII w., większym, od wschodu. Odbudowany po pożarze w 1722, klasztor otrzymał jednolitą późnobarokową szatę architektoniczną. Był remontowany w 60. i 70. latach XX w., a po 2000 poddany renowacji. Wszystkie skrzydła kompleksu są murowane,
Wzmianka z 1250 wskazuje, że kościół wówczas już istniał, zapewne niedokończony, bo w k. XIII w. zawalił się wznoszony transept. W konsekwencji zrezygnowano z jego budowy na rzecz ambitu, który dostawiono jednak dopiero w XVI w. Przekaz z 1397 informuje o 13. ołtarzach w kościele. Świątynie i klasztor niszczyły pożary
Klasztor powstał z fundacji komesa Bronisza, który w 1230 nadał cystersom w brandenburskim Lehnin wieś Gościkowo w celu założenia filialnego opactwa. W 1234 biskup poznański Paweł położył kamień węgielny pod budowę kościoła i klasztoru. W XIV i XV w. konwent otrzymał kolejne nadania od książąt wielkopolskich i okolicznego rycerstwa. W
Wzniesiony ok. 1780, został powiększony o aneks w XIX w. Jest murowany, na planie prostokąta z aneksem od wschodu, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem mansardowym. Pałac zamyka północną stronę podwórza z zabudową folwarczną z XVIII i pocz. XIX w. W otoczeniu znajduje się park krajobrazowy.
Pierwotnie protestancki, został wzniesiony w 1736 w konstrukcji szkieletowej. Orientowany, salowy, od wschodu zamknięty trójbocznie, nakryty dachem wielospadowym, z wieżą wtopioną w zachodnią partię kalenicy, zwieńczoną baniastym hełmem z latarnią.
