Wybudowany ok. 1770, pełnił prawdopodobnie także funkcję karczmy. Obiekt jest murowany, prostokątny w planie, piętrowy, nakryty dachem naczółkowym. Sala na parterze przekryta jest sklepieniem kolebkowym z lunetami.
Barokowa architektura pałacu, wzniesionego w 1727, została pozbawiona stylowego detalu w czasie remontu w XIX w. i odbudowy po pożarze w 1983. Obiekt jest murowany, prostokątny w planie, z ryzalitem od wschodu, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym z wystawkami. W pomieszczeniach parteru zachowały się sklepienia kolebkowo-krzyżowe i kominek zdobiony dekoracją heraldyczną.
Został zbudowany zapewne w XIV w. z fundacji cysterek trzebnickich, władających wsią do 1810, przebudowany w 1576 i 1725, kiedy otrzymał obecny barokowy kształt. Był remontowany w XIX w. i w 1987. Jest orientowany, murowany, prostokątny w planie, z półkolistą absydą od wschodu i wtopioną w korpus wieżą od zachodu,
Wzniesiony w 2. poł. XVIII w., został rozbudowany o boczne skrzydło w pocz. XX w. oraz przekształcony wewnętrznie w 1973, przy adaptacji na szkołę. Obecnie stanowi własność prywatną lecz nie jest użytkowany. Murowany, ma plan w kształcie litery T, w starszej części parterowy z wysokim podpiwniczeniem, nakryty dachem naczółkowym, w
Zbudowany w 1712, na miejscu starszego, jako protestancki; remontowany w 1793, 1949 i 2009. Jest orientowany, szkieletowej konstrukcji, salowy o trójkątnym zamknięciu od wschodu, z kruchtą od południa i wieżą od zachodu.
Architektura obiektu świadczy o dwóch fazach jego budowy. Pierwotny siedmioosiowy dwór z pocz. XIX w. został ok. 1900 przedłużony o cztery osie, w formie dopasowanej do starszej części. Równocześnie wejście w fasadzie ujęte zostało dwukolumnowym portalem i zaakcentowane okazałą wystawką ze szczytem, w obrysie wklęsło wypukłym. Jest murowany, na planie
Wzniesiony ok. 1400, został powiększony o wieżę w czasach nowożytnych. Był remontowany w 1643, 1780 i ok. poł. XIX w. Od czasu reformacji do 1945 znajdował się w rękach protestantów. Gotycka budowla jest orientowana, murowana z kamienia, salowa na planie prostokąta, z zakrystią od północy i szeroką wieżą od zachodu
Późnoromański kościół z kon. XIII w., został w XIX w. przebudowany – obniżono dach nawy, powiększono okna, wzniesiono nowe szczyty. Od pocz. reformacji do 1945 był w rękach protestantów. Uszkodzony w czasie wojny był opuszczony do 1974, kiedy podjęto jego odbudowę. Jest orientowany, murowany z ciosów granitowych, jednonawowy z prostokątnym
Wzniesiony w 1802, klasycystyczny, jest budowlą orientowaną, murowaną, salową z trójbocznym zamknięciem od wschodu. W kalenicę zachodniej części dachu wtopiona jest czteroboczna wieża zwieńczona kopulastym hełmem z latarnią. Kościół jest opuszczony od 1945.
Późnogotycki, wzniesiony w XV w. z fundacji cysterek trzebnickich, które miały tu swoje dobra do 1810. W czasach nowożytnych kościół otrzymał sklepienia kolebkowe z lunetami, usunięte w XIX w. W 1974 przeprowadzono kapitalny remont, który ujawnił ślady przekształceń wnętrza w XIX w. w latach 1535–1654 kościół był w rękach protestantów.
