Obiekt mieszkalno-gospodarczy z kon. XVIII w., jest murowany, na planie wydłużonego prostokąta, parterowy, nakryty wysokim, czterospadowym dachem mansardowym. Budynek jest pozostałością folwarku, należącego do majątku w Chełmsku, należącego do dóbr rodziny Schönaichów w Siedlisku. Po 1945 folwark w Radosławicach został rozparcelowany.
Wzniesiony w 2. poł. XVIII w. W stylu barokowym, powiększony o ryzality w 1907, został w 60. latach XX w. przebudowany z adaptacją poddasza (użytkowany na kolonie letnie dzieci). Opuszczony w 1994, doznał uszkodzeń; od 2007 jest w rękach prywatnych, stopniowo remontowany. Murowany, na planie prostokąta z ryzalitami na osi
Zbudowany w 1725, jako ewangelicki, w 80. latach XX w. został zmodernizowany we wnętrzu (boazerie). Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy z trójbocznym zakończeniem od wschodu, nakryty wielospadowym dachem, z wtopioną masywną wieżą w jego zachodnim skraju. Zachowały się elementy wyposażenia wnętrza ze starszego kościoła: renesansowa empora, chrzcielnica z 1640, średniowieczny
Gotycka świątynia, jednonawowa z wyodrębnionym, zamkniętym prosto, prezbiterium, została w XVIII w. przebudowana przez obniżenie nawy i nakrycie całości wspólnym dwuspadowym dachem. Przekształcono także okna i przekryto wnętrze pseudosklepieniem uformowanym linią łuku koszowego. Od początków reformacji do 1945 był w posiadaniu ewangelików. W czasie remontu elewacji w 2006 odsłonięto zarysy
Wzniesiony w 1901, jest w zasadzie budowlą bezstylową, jedynie formą pozornych ryzalitów, występujących na osiach fasady i elewacji tylnej, nawiązuje do klasycyzmu. Jest murowany, w planie prostokątny z wieżą w narożniku, piętrowy. Ryzality zwieńczone są trójkątnym tympanonami ze sztukatorską dekoracją o motywach roślinnych w polach.
Wzniesiona zapewne w 1. poł. XIX w. W konstrukcji szkieletowej, kwadratowa w planie, zwieńczony drewnianą latarnią z przeźroczami, nakrytą dachem namiotowym.
Zbudowany ok. 1860, pod kon. XIX w., został powiększony o dwa małe aneksy; remontowany w 1954. Neoklasycystyczny obiekt jest murowany, założony na planie prostokąta z identycznymi w kształcie przybudówkami przy krótszych bokach, parterowy, nakryty dachem dwuspadowym (dobudówki płaskimi). Fasada urozmaicona jest szeroką wystawką, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem, a elewacja ogrodowa podobną
Zbudowana w 2. poł. XVIII w., barokowa, była wielokrotnie remontowana. Jest murowana, założona na planie prostokąta z ryzalitem, parterowa, nakryta dachem mansardowym. Ryzalit zwieńczony jest wystawką w formie ozdobnego szczytu.
Z 1446 pochodzi wiadomość o ufundowaniu kościoła w Pszczewie, wzniesionego na miejscu istniejącego już w 1298, gdy biskup poznański Andrzej Szymanowic ustanowił tu archidiakonat. Obecny kościół został wzniesiony w latach 1632–1650 na miejscu spalonego. Był powiększany i przekształcany w XVIII i w kon. XIX w. Stroną prezbiterialną zwrócony jest na
Miasteczko położone jest przy starym trakcie z Poznania do Lubusza, między jeziorami Szarcz i Miejskim. Na półwyspie jeziora Miejskiego istniał w XI–XII w. gród strzegący traktu. Wyrosła przy grodzie osada, wzmiankowana w 1259, została w 1296 siedzibą archidiakonatu. Będąc własnością biskupstwa poznańskiego, prawa miejskie otrzymał Pszczew w 2. poł. XIV
