Menu
Strona główna » Zabytki architektury województwa lubuskiego » Strona 10
Zbudowana w pocz. XIX w., wyremontowana po roku 2000, murowana, prostokątna w planie, parterowa, nakryta dachem dwuspadowym.
Wzniesiony w 2. poł. XIII w., został w XV w. powiększony o zakrystię i wieżę, a w pocz. XVI w. przesklepiony. W 1614 dobudowano dwie kaplice, a w trakcie remontu w 1710 przekształcono okna. Gotycka budowla jest orientowana, murowana z kamienia narzutowego, jednonawowa z prostokątnym w rzucie prezbiterium, zakrystią i
Zbudowany w 1640, został w 1835 powiększony o wieżę, a w 1887 o kaplicę i zakrystię. W obecnym kształcie jest neogotycki, orientowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z zakrystią od północy, kaplicą od południa i wieżą od zachodu; nakryty dachami dwuspadowymi. Dwukondygnacyjną wieżę wieńczy masywna ośmioboczna, murowana latarnia oraz
Powstała w 2. poł. XVI w. siedziba szlachecka rodziny von Dyherrn, została rozbudowana w 1. poł. XVII w. o drugie skrzydło dostawione pod kątem prostym. W XIX w. nastąpiło rozdzielenie skrzydeł przez rozbiórkę budynku łącznikowego oraz wtórny podział wnętrz. Oba budynki są murowane, prostokątne w rzucie, dwutraktowe, piętrowe z czterospadowymi
Został zbudowany w 1828, jako ewangelicki, na miejscu starszej świątyni; powiększony o kruchtę w 1909. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy na rzucie prostokąta, z kruchtą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi. W zachodnią partię korpusu wtopiona jest wieża, zwieńczona dachem ostrosłupowym.
Położony przy ul. Polnej 5, wzniesiony w pocz. XIX w., jest budynkiem drewnianym, konstrukcji typu koźlak. Zachowany bez skrzydeł.
Zachował się kompleks kamienic stanowiących zabudowę Rynku. Pochodzą z XVII–XVIII w. lecz zmieniane w procesie działań inwestycyjnych (remonty, przekształcenia, rozbudowy) prezentują różne formy architektoniczne – od późnego renesansu, przez barok i klasycyzm, do eklektyzmu. W pierwszej dekadzie po II wojnie światowej budynki bardzo podupadły. Kapitalnemu remontowi poddane zostały w 60.
Pierwotny ratusz, wzmiankowany w 1483, stał na placu rynkowym. Nową siedzibę władz miejskich, wzniesioną w latach 1602–1609, zlokalizowano w zachodniej pierzei rynku. Spalony w 1951 od pioruna hełm wieży zrekonstruowano w 1964 wg proj. Aleksandra Holasa. Ratusz jest murowany, założony na planie prostokąta z czworoboczną wieżą wtopioną w południowo-wschodni narożnik
Powstał w latach 1741–1746 z adaptacji budynku gimnazjum akademickiego, wzniesionego w pocz. XVII w., przez mistrza budowlanego Johanna Gabriela z Żagania. W 1846 przy kościele postawiono wolnostojącą, wyniosłą wieżę. Od 1945 pozostaje opuszczony lecz zabezpieczony, obecnie w prywatnym posiadaniu. Jest budowlą salową o trójbocznym zamknięciu od wschodu, nakrytą dachem mansardowym.
Został zbudowany w XIV w., na miejscu wzmiankowanego w 1175, jako jednonawowy z węższym prezbiterium. W następnym stuleciu otrzymał wieżę. W latach 1522–1654 kościół był w posiadaniu protestantów, którzy w 1586 dokonali przebudowy, przystosowując świątynie do obrządku luterańskiego. Przez poszerzenie i podwyższenie prezbiterium do rozmiarów nawy powstało jednolite wnętrze salowe.