Powstały zapewne w XV w., w bryle zachował charakter gotycki. W latach 1538 – 1668 był w rękach protestantów. W czasie odbudowy po spaleniu w 1599 wnętrze zostało przesklepione. Jest murowany, jednonawowy z zamkniętym trójbocznie prezbiterium, zakrystią od północy i dwoma przedsionkami od południa, nakryty dachami dwu- i wielospadowymi. Prezbiterium
Zbudowany w 1826 w konstrukcji szkieletowej, pierwotnie wodny, w latach 30. XX w. przestawiony na napęd elektryczny. Wzniesiony jest na rzucie prostokąta, parterowy, nakryty wysokim dachem naczółkowym. Składa się z części mieszkalnej i gospodarczej, w której zachowane są urządzenia młyńskie. Młyn jest siedzibą oddziału Muzeum Lubuskiego w Gorzowie Wlkp. i
Barokowy, zbudowany w kon. XVII w., na zrębach siedziby renesansowej. Po 1945 był w posiadaniu PGR, a w 1979 stał się własnością prywatną. Odrestaurowany, służy jako mieszkanie. Jest murowany, prostokątny w planie, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem mansardowym. Część pomieszczeń przesklepiona jest kolebkowo. Wejście ujęte zostało portalem w formie pilastrów podtrzymujących
Renesansowa siedziba szlachecka została w XVII w. przebudowana w duchu baroku. Dalsze zmiany zaszły w 1863, kiedy do fasady dostawiono boczne skrzydła oraz w 1893, gdy w przestrzeń między skrzydłami wprowadzono pomieszczenie z reprezentacyjną klatką schodową, a całości nadano kształt neobarokowy. Po 1945 pałac użytkowany był kolejno przez Leśnictwo, Technikum
Gotycki, istniał zapewne już w 1323, gdy został wymieniony w źródłach. Był wielokrotnie remontowany, m.in. W 1619 oraz w XVIII, XIX w. i ostatnio w 80 latach XX w. Od czasu reformacji do 1668 był w rękach protestantów. Jest orientowany, murowany z kamienia, na zewnątrz nietynkowany, jednonawowy, z trójbocznie zamkniętym
Budowla o eklektycznej architekturze składa się z dwu członów, z których starszy, powstały w XIX w. z przebudowy siedziby barokowej, jest parterowy, nakryty dachem dwuspadowym. Przyległą do południa część nowszą, piętrową, nakrytą dachem mansardowym, dostawiono w pocz. XX w. W rzucie oba człony tworzą założenie w kształcie litery T.
Zbudowany ok. poł. XIX w., posiada architekturę nawiązującą do stylów historycznych, głównie romanizmu i gotyku. Jednonawowy z absydą od wschodu i wieżą od zachodu.
Gotycki, zbudowany w XV w., był remontowany w XVIII i XIX w. oraz w okresie po 1945. Kościół jest orientowany, murowany, jednoprzestrzenny, od wschodu zamknięty trójbocznie, nakryty dachem wielospadowym. Wnętrze przekryte jest stropem drewnianym i wyposażone w empory, pochodzące z 1790. Od czasów reformacji do 1945 świątynia służyła protestantom.
Powstał na miejscu znanego z ikonografii kościoła późnogotyckiego, wzniesiony w latach 1853–1857 według projektu Augusta Stüllera. Jest budowlą orientowaną, murowaną, trójnawową w układzie bazylikowym z eliptyczną w obrysie absydą od wschodu i wieżą od zachodu. Bobrówka, gm. Torzym, pow. sulęciński – Kościół filialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego Gotycki, zbudowany w
Miasteczko tworzą trzy enklawy przestrzenne ciągnące się wzdłuż drogi przelotowej z Lubska do Krosna Odrzańskiego. Najstarsza część środkowa, o nieregularnym układzie kilku uliczek powstała przy zamku książąt głogowskich, wzmiankowanym w 1413, 1429 i 1459. W 1666 Bobrowice otrzymały przywilej dwóch jarmarków rocznie i z tym zapewne należy wiązać powstanie tzw.
