Oficyna dworska, zwana starym dworkiem, zlokalizowana opodal pałacu, wzniesiona została w kon. XVIII w. Jest konstrukcji szkieletowej, prostokątna w rzucie, parterowa, nakryta dachem czterospadowym.
Barokowy, wzniesiony w 2. poł. XVIII w., na zrębach starszej siedziby. Ok. poł. XIX w. został powiększony o płytkie ryzality na osiach dłuższych boków, a ok. 1910 o dwa pseudoalkierze. Po uszkodzeniu przez pożar w 1971 został odbudowany. Jest murowany, na planie prostokąta z ryzalitami i dobudówkami, dwutraktowy, parterowy (ryzality
Wzniesiony został po 1843 w konstrukcji szkieletowej, na miejscu klasztornego młyna słodowego. Jest prostokątny w rzucie, parterowy, nakryty dachem naczółkowym.
Zbudowany w XV w., na miejscu starszego, wzmiankowanego w 1235, późnogotycki. W 1605, 1632, i 1660 kościół niszczony był pożarami. W latach 1881-1882 świątynię przebudowano, przedłużając nawę w kierunku zachodnim oraz dostawiając neogotycką wieżę i kaplicę. Jest orientowany, murowany, salowy zamknięty od wschodu trójbocznie, z zakrystią od północy, kaplicą od
Miejscowość wzmiankowana w 1235, w związku z fundacją kościoła, w 1312 weszła w posiadanie klasztoru cystersów w pobliskim Zemsku. W 1444 cystersi przenieśli klasztor do Bledzewa. Staraniem opata, Kazimierz Jagiellończyk nadał osadzie prawa miejskie, co dało impuls do rozwoju gospodarczego i przestrzennego. W XV w. Wykształcił się miejski plan Bledzewa,
Barokowa, parterowa siedziba szlachecka, została w 1840 przebudowana i podwyższona o drugą kondygnację. Jest murowany, prostokątny w założeniu, dwutraktowy z sienią przelotową, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym z powiekami.
Zbudowana w 1793 na zrębach renesansowej, klasycystyczna, murowana, parterowa z użytkowym poddaszem, nakryta dachem mansardowym.
Zbudowany w 2. poł. XIII w., został przesklepiony w XIV (prezbiterium) i XVI w. (nawa), powiększony o zakrystię i wieżę w XV w. Przy odbudowie po pożarze w 1760 przekształcono okna. Był remontowany i restaurowany w 70. i 90. latach XX w. Od czasu reformacji do 1945 należał do ewangelików.
Wzniesiony zapewne w pocz. XIX w., został przed 1900 przebudowany i powiększony. Budowla jest murowana, na planie dwóch przyległych krótszymi bokami prostokątów, piętrowa, nakryta dachami dwuspadowymi. Na osi centralnej starszej części obiektu, od frontu i zaplecza, występują ukształtowane półowalnie przyczółki.
Wzniesiony w 1867, neogotycki, jest budowlą murowaną, na planie prostokąta z ryzalitami, z czworoboczną wieżą od północy – trzytraktową, piętrową, nakrytą dachem wielospadowym. Elewacje ze schodkowymi szczytami, zdobione są gzymsami i fryzami, a wieża zwieńczone krenelażem ze sterczynami w narożach.
