Zbudowany w latach 1733–1736, jako ewangelicki, został w 1907 powiększony o wieżę. Jest orientowany, murowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z wieżą od zachodu, nakryty dachem wielospadowym, wewnątrz przekryty stropem.
Został zbudowany ok. 1820, klasycystyczny. Jest murowany, prostokątny w rzucie, parterowy, nakryty dachem naczółkowym. Środek fasady zaakcentowany został pozornym ryzalitem, z wgłębionym portykiem i wystawką w kształcie hemisferycznej niszy. W otoczeniu dworu położony jest park, założony w 70 latach XIX w.
Związany z folwarkiem, nazywanym Kościelnym lub Polskim, dwór wzmiankowany w 1598, powstał w 1. poł. XVI w., gdy majątkiem władała rodzina von Warkotsch. W XVIII w. został powiększony o mały aneks z klatką schodową. Po 1945 był w posiadaniu PGR, a obecnie jest własnością prywatną. Murowany z kamienia, w rzucie
Usytuowane po obu stronach fasady pałacu oficyny zamykają wraz z nim honorowy dziedziniec. Wzniesione wraz z pałacem, przebudowane w pocz. XIX w., są murowane, jedna na planie podkowy, druga na planie litery L, parterowe, nakryte dachami dwuspadowymi z powiekami.
Powstała w latach 1730–1740 barokowa rezydencja, wzniesiona staraniem Baltazara F. Lüttwitza, była powiększona w 1845 i 1872 oraz remontowana w 1906, 1926, 1982 i 90. latach XX w. Pałac jest murowany, na planie prostokąta z ryzalitem od strony południowej, dwaipółtraktowy z korytarzem na osi wzdłużnej, piętrowy, nakryty dachem mansardowym z
Neogotycki, zbudowany, jako ewangelicki w 2. poł. XIX w., murowany z cegły, jednonawowy o prostokątnym planie, z wieżą od zachodu.
Gotycki kościół z 2. poł. XIII w., został w XV w. powiększony o wieżę i kruchtę oraz przesklepiony. Po zniszczeniu przez pożar w 1856 nie został odbudowany. Przetrwały mury obwodowe z kamienia narzutowego, a w nich dwa ostrołuczne portale. Teren przykościelny otoczony jest średniowiecznym murem z bramą.
Rezydencję w typie willi włoskiej, zaprojektowaną prawdopodobnie przez Augusta Stülera, wybudował w 1841, dla siebie, Aleksander Brodowski. Pałac, obecnie remontowany, jest murowany, założony na planie dwóch zestawionych prostopadle czworoboków, z wieżą w południowo-zachodnim narożu, piętrowy, nakryty dachami dwuspadowymi, a czterokondygnacyjna wieża dachem namiotowym.
Zbudowany w XV w., na zewnątrz zachował kształt gotycki. W czasach nowożytnych został przebudowany wewnątrz i wielokrotnie restaurowany. Od czasu reformacji do 1610 był w rękach protestantów. Orientowany, murowany z cegły, jednonawowy, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, z zakrystią od północy, oskarpowany, nakryty dachami dwuspadowymi. We wnętrzu, przekrytym sklepieniami krzyżowymi (zakrystia
Szlachecka siedziba z ok. poł. XVI w., została przebudowana po pożarze w 1737, a w pocz. XIX w., powiększona o nowy człon i wieżę. Od 1945 obiekt stoi nieużytkowany. Pałac, bez wyraźnych cech stylowych, jest murowany, na planie dwóch prostokątów połączonych narożnikowo, z czworoboczną wieżą na styku. W układzie wnętrz
