Wzmiankowany w 1308 wśród kościołów diecezji poznańskiej. Obecny pochodzi z 2 poł. XIX w. i ma architekturę nawiązującą do romanizmu. Jest murowany z cegły, jednonawowy z trójboczną absydą od wschodu i wieżą od zachodu.
Późnoklasycystyczny, zbudowany ok. 1800, na zrębach siedziby renesansowej, był remontowany w 1863 i 1966. Dwór, służący obecnie, jako dom mieszkalny kilku rodzin, jest murowany, w założeniu prostokątny, piętrowy, nakryty niskim dwuspadowym dachem. Występujący na osi fasady pozorny ryzalit zwieńczony jest trójkątnym szczytem.
Zbudowany w 1610, jako ewangelicki, w konstrukcji szkieletowej, został w 1962 obmurowany. Jest budowlą jednoprzestrzenną z trójbocznym zamknięciem od wschodu.
W zespole pałacowo-folwarcznym pałac zamyka jedną stronę prostokątnego podwórza, obrzeżonego z pozostałych boków zwartą zabudową mieszkalną i gospodarczą, parterową, z wyjątkiem barokowego budynku bramnego z 1749 – piętrowego o półkolistych szczytach z esownicami. Pałac, zbudowany ok. 1850 w formie klasycystycznej, jest murowany, na rzucie prostokąta, z ryzalitem, dwu- i trzytraktowy,
Został zbudowany ok. 1790, jako ewangelicki, po 1945 przebudowano wnętrze usuwając empory. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy na planie prostokąta, z kruchtą od południa, nakryty dachem czterospadowym.
Usytuowany w zabudowie folwarcznej, pochodzi z pocz. XIX w. Posiada znamiona klasycystyczne; jest murowany, na planie wydłużonego prostokąta, piętrowy z wyższym pseudoryzalitem na osi poprzecznej, mieszczącym otwór bramny. Dach dwuspadowy, nad ryzalitem – mansardowy.
Zbudowany w 2. poł. XIII w., w czasach nowożytnych został powiększony o zakrystię i kruchtę, a w XVIII w. przebudowany (założenie stropów w miejsce pseudosklepienia, przekształcenie okien). Kościół, nad którym patronat sprawował konwent augustianów żagańskich, jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, z prosto zamkniętym prezbiterium, zakrystią od północy i kruchtą
Wzniesiona w poł. XVI w. renesansowa siedziba rodziny von Nostitz, otoczona prostokątnym w obrysie murem z bastejami w narożach, została w 1709 przekształcona w rezydencję barokową. W 80. latach XX w., gdy obiekt był w posiadaniu PGR, przeprowadzono remont. Obecnie stanowi własność prywatną, lecz nie jest użytkowany. Dwór jest murowany,
Wczesnogotycki kościół po 1539, gdy przejęli go protestanci, został powiększony przez poszerzenie prezbiterium do szerokości nawy i przesklepiony. Zapewne wraz z tym dobudowano wieżę. W okresie baroku została dobudowana zakrystia i przekształcone okna. Jest orientowany, murowany z kamienia, jednoprzestrzenny na planie prostokąta, z wieżą i zakrystią od południa, nakryty dachem
Siedziba rycerska, typu wieża mieszkalna, powstała tutaj w pocz. XIV w. W następnym stuleciu przeszła w posiadanie elektorów brandenburskich, a z ich nadania znalazła się okresowo w rękach zakonu krzyżackiego i została rozbudowana. W 1411 i 1422 warownię zdobyły wojska polsko-litewskie, a w 1443 husyci. W 2. poł. XV w.
