Bojadła (niem. Boyadel) położone są na prawym brzegu Odry, na wysokości lewobrzeżnego Milska, przy drodze Sulechów-Konotop. Pałac znajduje się we wsch. części wsi, po lewej stronie drogi prowadzącej do miejscowości Bełcze i stanowi główny element przestrzenny założenia pałacowo-parkowego. Od wsch. i zach. otoczony jest dawną, częściowo zachowaną, zabudową folwarczną. Od
Bogaczów (niem. Reichenau) leży przy drodze Nowogród Bobrzański – Krosno Odrzańskie. Park o powierzchni 26 ha, usytuowany jest w centralnej części wsi, po zach. stronie drogi. Po przeciwnej stronie ulicy, na wprost głównego wjazdu do rezydencji, stoi gotycki kościół. Pałac stanowi dominantę krajobrazową założenia. Fasada, z głównym wejściem, skierowana jest
Założenie pałacowo-parkowe w Bobowicku (niem. Bobelwitz) położone jest w zach. części miejscowości i obejmuje teren o powierzchni ok. 3,6 ha. Do założenia wiedzie droga wiejska, odchodząca od szosy z Międzyrzecza do Pszczewa. Zespół rezydencjonalny wraz z parkiem oraz zabudowaniami folwarcznymi zakomponowano w ramach półwyspu oblewanego wodami jeziora Bobowicko. Od strony
Założenie pałacowo-parkowe z folwarkiem w Bielicach (niem. Bielitz) zlokalizowane jest w pd. części niewielkiej wsi. Granicę parku o pow. 6,63 ha wyznaczają od pn. – zabudowa wiejska oraz ciek wodny, od pd. – pola uprawne, od zach.- droga Lasocin-Borów, dzieląca jednocześnie zespół na dwie wyraźne części, rezydencjonalną po stronie zach.
Miejscowość Biecz (niem. Beitsch, Beitzsch) położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 286 z Biecza do Gubina. Zespół pałacowy znajduje się w pn.-wsch. części wsi. Jego granice wyznaczają od pn. zabudowania folwarku, od wsch. pola, od pd. zadrzewienia, a od zach. wspomniana droga, w dalszej części zabudowania wsi. Park o powierzchni
Założenie pałacowo – parkowo – folwarczne i położony na jego terenie kościół filialny p.w. Św. Józefa stanowi unikalny zabytek ze względu na niezwykle wysoką klasę znajdujących się tu obiektów, powstałych pod koniec wieku XVII i w wieku XVIII. Ród Schoeningów, który wszedł w posiadanie Dąbroszyna w 1640 r., należał do
