W związku z planowanym remontem elewacji kościoła filialnego pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Nowej Roli w dniu 25 lutego 2014 r. przedstawiciele służb konserwatorskich spotkali się z ks. proboszczem Jerzym Lochem oraz projektantem i mieszkańcami, którzy będą wspierać parafię w planowanym remoncie świątyni. Budowla wzniesiona została około 1863 r., na miejscu rozebranej uprzednio świątyni o konstrukcji szkieletowej. W 1867 r. spaliła się wieża kościoła. Budowę nowej zakończono w 1871 r., o czym świadczy napis umieszczony na belce stropowej, piątej kondygnacji wieży. Taką formę obiekt zachował się do czasów obecnych.
Przed II wojną światową kościół należał do parafii wyznania ewangelickiego i przynależał do prowincji kościelnej Berlin-Brandenburg. Po wojnie, przez okres 3 lat, świątynia była nieużytkowana. Obecnie należy do Parafii Rzymskokatolickiej w Tuplicach.
Murowany z cegły, jednonawowy kościół założony jest na rzucie prostokąta z półkoliście zamkniętym prezbiterium od wschodu i wieżą na planie zbliżonym do kwadratu, umieszczoną od strony zachodniej. Nawa kościoła nakryta jest wysokim dachem dwuspadowym, prezbiterium dachem stożkowym, zaś pięciokondygnacyjna wieża zwieńczona jest monolitycznym hełmem w formie ostrosłupa. Dach nawy oraz prezbiterium posiada pokrycie dachowe z dachówki ceramicznej karpiówki, segmentowej, żłobkowanej i gładkiej, układanej podwójnie w koronkę. Elewacje kościoła zakomponowane zostały symetrycznie. Boczne elewacje nawy przeprute są dwoma rzędami okien zamkniętych łukiem półokrągłym.
Nazwiska projektanta kościoła w Nowej Roli nie udało się dotąd ustalić, jednakże autorzy wydanego w 1939 r. katalogu zabytków powiatu żarskiego w kontekście omawianej budowli wskazują na szkołę Karla Friedricha Schinkla (1781-1841). Od 1815 r. wpływ berlińskiej szkoły architektonicznej przejawia się tu w zastosowanej formie stylowej, ukształtowaniu wieży, w dolnej partii prostokątnej, w górnej zaś ośmiobocznej i służącej jako latarnia, formie portalu oraz sposobie zaakcentowania miejsc styku ścian zewnętrznych. Kościół w Nowej Roli stanowi obiekt jednorodny pod względem stylowym i reprezentuje tzw. styl arkadowy (niem. Rundbogenstil), występujący w architekturze europejskiej od drugiej dekady XIX w., głównie w krajach niemieckich. Na obszarze Królestwa Prus jego reprezentantami byli wspomniany Karl Friedrich Schinkel oraz jego uczniowie i kontynuatorzy, m.in. Ludwig Persius, Friedrich August Stüler, August Soller i Ludwig Ferdinand Hesse. W budowlach sakralnych styl ten nawiązywał do architektury wczesnochrześcijańskiej, romańskiej architektury włoskiej i architektury Quattrocenta. W opracowaniu elewacji posługiwano się wówczas cegłą licową, ciosami kamiennymi lub ich imitacją w tynku na całej powierzchni, niekiedy elewacje tynkowano na gładko, akcentując jednakże elementy wyznaczające horyzontalne podziały (gzymsy kordonowe, gzymsy koronujące, poziome pasy łączące otwory okienne) a także starannie opracowując ośnieża otworów oraz ich zwieńczenia, powtarzające kształt łuku pełnego. Kolorystyka elewacji była utrzymana w odcieniach bieli o ciepłej tonacji, zaś detale podkreślano kolorem imitującym terakotę.
Pierwotnie elewacje świątyni w Nowej Roli na całej powierzchni były boniowane. W latach 80. XX wieku przeprowadzono generalny remont kościoła, podczas którego m. in. elewacje kościoła otynkowano i pomalowano w kolorze żółtym i brązowym, zastępując boniowanie – tynkiem gładkim. W tym stanie budowla przetrwała do dnia dzisiejszego. Dzięki badaniom konserwatorskim T. Filara ustalono, że pod warstwą współczesnego tynku zachowały się relikty tynku wapiennego oraz oryginalne ślady sposobu jego opracowania w formie wachlarzowato ułożonych glifów w obrębie otworów okiennych przechodzących w regularne, prostokątne bonie na elewacji. Ustalono również, ze kolorystyka świątyni utrzymana była w odcieniach bieli i szarości. W trakcie planowanego remontu przywrócony zostanie pierwotny wystrój elewacji (w formie boniowania opracowanego w uzupełnionym tynku) oraz kolorystyka (w tonacji bieli). Naprawiony zostanie również dach wraz z wymianą pokrycia na wzór istniejącego, tj. dachówkę ceramiczną karpiówkę, segmentową, żłobkowaną, ułożoną w podwójnie w koronkę.
Realizacja planowanych prac wpłynie pozytywnie na zachowanie wartości obiektu oraz przyczyni się do poprawienia jego estetyki.
