W lutym 2015 roku objęto ochroną prawdą poprzez wpis do rejestru zabytków województwa lubuskiego budynek położony przy placu Jana Pawła II 4 w Świebodzinie.
Murowana, dwukondygnacyjna kamienica o zwartej, ustawionej szczytowo do rynku bryle, nakryta stromym, czterospadowym dachem, z kalenicą prostopadłą do placu rynkowego (plac Jana Pawła II) i równoległą do ul. Głowackiego, stanowi jeden ze starszych elementów zwartej zabudowy przyrynkowej. Trzyosiowa elewacja frontowa skierowana w stronę placu Jana Pawła II ujęta jest pilastrami o boniowanych i płycinowych trzonach. Kondygnacje rozdzielono pasem międzykondygnacyjnym, zdobionym podokiennikami w formie płycin. Otwory okienne piętra zdobią obramienia z uszakami i kluczem. Siedmioosiowa, północna elewacja boczna (od strony ul. Głowackiego) mieści wejście główne, prowadzące do sieni. Do wejścia prowadzą oryginalne, jednobiegowe schody o stopnicach z bloków granitu. Prostokątny otwór drzwiowy wykonano w większym, sklepionym koszowo, rozglifionym otworze wejściowym. Otwory okienne i blendy na obu kondygnacjach obwiedziono profilowanymi opaskami. W kilku oknach zachowała się drewniana stolarka o historycznej, skrzynkowej konstrukcji i krzyżowym podziale. W obiekcie zachował się historyczny układ wnętrza z sienią i klatką schodową, stanowiącą komunikację pomiędzy kondygnacjami części mieszkalnej. Drewniane schody z słupkiem o kanelowanym trzonie pochodzą najprawdopodobniej z czasu budowy. Na poddaszu zachowała się drewniana, wykonana z szerokich desek, podłoga, a na półpiętrze i poddaszu historyczna stolarka drzwiowa. Sklepione krzyżowo i kolebkowo piwnice podzielono na mniejsze pomieszczenia. Wyższe kondygnacje nakryto drewnianymi stropami.
Budynek nr 4, jako jeden z dwóch budynków, stanowiących obecną zabudowę świebodzińskiego rynku, zachował pierwotne, szczytowe usytuowanie, zajmując wąską, skierowaną krótszym bokiem w stronę rynku działkę, o odpowiada pierwotnej parcelacji tego terenu. Oryginalna, charakterystyczna dla czasu powstania i epoki forma architektoniczna kamienicy jest przykładem pochodzącej z I poł. XIX-wieku, mieszczańskiej architektury Świebodzina. Jako element zabudowy rynku, trwale związany z najstarszą, centralną częścią miasta, jest świadectwem jego historycznego rozplanowania oraz rozwoju. Budynek zachował pierwotną formę architektoniczną, konstrukcję oraz układ wnętrz, będąc świadectwem wielowiekowej historii miasta, jego dawnego rozplanowania i rozwoju architektoniczno-urbanistycznego. Z uwagi na powyższe przedstawia istotne wartości historyczne, artystyczne oraz naukowe, stanowiąc jeden z cenniejszych obiektów na terenie miasta o znaczącej wartości historycznej. Autentyzm zachowanej substancji zabytkowej decyduje o jego dużej wartości naukowej i architektoniczne. Jako świadectwo lokalnej i regionalnej architektury, ma istotną wartość dla miasta i regionu.
