Kościół parafialny p.w. Trójcy Świętej znajduje się we wschodnim krańcu osady. W obecnym kształcie został zbudowany w 1679 r. z fundacji Sebastiana z Kolna Prusimskiego. Po 1888 r. ścianę północną wzmocniono szkarpami. W 1945 r. wnętrze zostało częściowo zniszczone przez stacjonujące tu wojska radzieckie (w kościele urządzono m.in. stajnię).
Świątynia utrzymana w stylu barokowym, o oryginalnej architekturze. Wzniesiona na planie prostokąta, orientowana, salowa. Bezwieżową fasadę wieńczy attyka z rozczłonkowanym szczytem i spływami wolutowymi, zdobiona niszami flankującymi okno przesłonięte ażurową cegłą w portalu z półokrągłym naczółkiem. Podobny szczyt mógł znajdować się od strony przeciwnej, wschodniej. Od południa do bocznego wejścia jest dobudowana kruchta i zakrystia.
Niezwykłe ukształtowanie ceglanej, nieotynkowanej bryły kościoła dopełnia bogate, barokowe wyposażenie powstałe w tym samym czasie co budowla, o czym może świadczyć obecność w ołtarzu głównym figury św. Sebastiana, patrona właściciela wsi. Wnętrze przesklepione pozornym drewnianym sklepieniem kolebkowym i ścianami dzielonymi przez filary przyścienne podtrzymujące gierowane gzymsy, zdobi zespół architektonicznych ołtarzy. W głównym, którego figury z pierwszej kondygnacji zostały zniszczone podczas II wojny światowej, podczas prac konserwatorskich prowadzonych przy secesyjnym obrazie z XIX/XX wieku z Koronacją NMP odnaleziono pierwotny, malowany na desce obraz z 1 połowy XVII w. o tym samym temacie przedstawienia. Trzy ołtarze boczne i ambona wraz z omówionym ołtarzem głównym stanowią jednorodny zespół o wysokich walorach artystycznych, pochodzące prawdopodobnie z warsztatu rzeźbiarskiego, pracującego dla okolicznego konwentu cystersów z Bledzewa.
