Pałac zlokalizowany jest w zachodniej części wsi, po prawej stronie drogi prowadzącej do Kalska. Położony jest w południowej części zespołu parkowo-folwarcznego. Otoczony rozległym parkiem krajobrazowym, za którym od wschodu rozciąga się obszerne podwórze gospodarcze. Prostokątny w rzucie plac zamykają z trzech stron zabudowania folwarczne. Budynek użytkowany jest przez szkołę podstawową w Bukowie.
We wsi znajdowały się dwa majątki wymieniane w źródłach już w XVI wieku, jako folwarki „dolny” i „górny”. Na początku XIX wieku Buków należał do trzech właścicieli: Steinbarta, von Wangelina i von Unruha. Około 1836 roku dobra rodzinne sprzedała po zmarłym mężu wdowa von Wangelin. Posiadłość nabył Georg Wilhelm von Finck. Wkrótce na części zakupionych gruntów wytyczył działkę pod budowę pałacu. Zlokalizował ją naprzeciwko Folwarku Górnego, przy drodze prowadzącej z Bukowa do Kalska. W 1849 roku zbudował rezydencję dla swojej teściowej i jej dwóch córek, które poślubili później bracia von Gersdorff z Kijów i Głogusza. Od 1859 roku dobra przejęła rodzina von Sydow z pobliskiego Kalska. Z inicjatywy właścicielki wokół pałacu założony został okazały ogród. Po jej śmierci w 1868 roku majątek kupił sulechowski przemysłowiec – Otto Schultz, właściciel fabryki sukna w Sulechowie. W tym samym roku Schultz wydzierżawił pałac w Bukowie miejscowemu pastorowi Eduardowi Schade, którego żona była córką byłego właściciela majątku – von Fincka. Wkrótce państwo Schade opuścili posiadłość przenosząc się do Wolsztyna. W 1870 roku w rezydencji zamieszkał sędziwy generał von Puttkamer z dwiema córkami – Larissą i Bianką. Gdy w 1894 roku zmarł w Berlinie a z pałacu wyniesiono meblarskie wyposażenie. Dwa lata później majątek kupił od Schultza koniuszy von Götzen z majątku ziemskiego w Neustadt nad rzeką Dosse, a w 1914 roku odsprzedał go Erichowi Schultz, właścicielowi dóbr szlacheckich położonych w Wielichowie, w powiecie śmigielskim. Do 1916 roku rezydencja stała pusta, następnie wynajął ją Alexander hrabia von Hardenberg i mieszkał w pałacu wraz z całą rodziną do 1930 roku. W tym czasie Schultz odkupił pozostałe dwa majątki należące w 1885 roku do Hansa barona von Unruh-Bomst i kościoła parafialnego w Sulechowie. W 1922 roku rodzina Schultz przeniosła się z Wielichowa do Bukowa. Po śmierci seniora rodu, w 1931 roku spadkobiercą został jego syn – Erich. W tym samym roku przeprowadził renowację pałacu, w którym po zakończeniu prac zamieszkała jego matka – Maria Schultz.
Wzniesiony w 1849 roku pałac, ukształtowany został w konwencji nawiązującej do stylów historycznych z przewagą cech neorenesansu. Założony jest na planie litery „U” o krótkich skrzydłach bocznych, z ryzalitem pośrodku. Bryła rozczłonkowana, w partii korpusu i skrzydeł bocznych dwukondygnacyjna, nakryta jest czterospadowymi dachami. Budynek akcentuje wysunięta przed lico czterokondygnacyjna wieża zwieńczona belwederem, nakryta dachem płaskim. Fasada zwrócona na wschód z ryzalitem pośrodku, mieszczącym w przyziemiu trzyarkadowe wejście, a nad nim loggie. Boczne skrzydła elewacji zachodniej zamknięte są trójbocznymi ryzalitami. W przyziemiu między skrzydłami mieści się taras, poprzedzony schodami. Do elewacji północnej przylega parterowy aneks. Ściany budynku przepruwają różnego kształtu otwory okienne i drzwiowe. Elewacje zróżnicowane kompozycyjne posiadają bogatą dekorację, ukształtowaną przez wydatne gzymsy międzykondygnacyjne i boniowanie naroży oraz łagodnie opracowane gzymsy odcinkowe, opaski okien i drzwi, lizeny, płyciny i kolumny. Wewnątrz budynku zachował się autentyczny wystrój i wyposażenie, m.in. dekoracje sztukatorskie ścian i sufitów, stolarka drzwi i okien, posadzki i podłogi.
Po wojnie budynek przeszedł na własność Skarbu Państwa i był użytkowany przez PGR. Od 1992 roku w obiekcie mieści się szkoła podstawowa. Po 1945 roku w budynku przeprowadzono dwa remonty. Pierwszy wykonany przez PGR, wiązał się z wykonaniem dodatkowych wnętrz i odnowieniem elewacji, następny przeprowadzony w latach 50. XX wieku, dotyczył adaptacji budynku na szkołę. Zdemontowano wówczas stalową balustradę z tarasu, zastępując ją murowaną. Z wnętrza pałacu usunięto większość wtórnych ścian.
