Wzniesiona w 3. ćw. XIX w. okazała, neogotycka rezydencja, opuszczona po 1945 i zniszczona ogniem, pozostała ruiną. Zachowały się mury z kamienia i cegły w prostokątnym obrysie. Ruiny otacza rozległy park krajobrazowy założony w latach 1862 – 1883, obecnie zapuszczony.
Wzniesiony został w latach 1426–1429 na zrębach rycerskiego zamku z ok. 1350, jako siedziba balliwatu brandenburskiego. Przy odbudowie po pożarze, balliw, książę Maurycy de Nassau, polecił przekształcić obiekt w rezydencję. W latach 1661–1666 zbudowane zostało barokowe założenie, zaprojektowane przez Jacoba van Campen i Petera Posta, na wzór prywatnego pałacu księcia
Został zbudowany w 1799 na zrębach siedziby renesansowej z 1546, remontowany w XIX w. Klasycystyczna budowla jest murowana, na planie prostokąta, dwutraktowa, parterowa, nakryta dachem mansardowym z naczółkami.
Powstał w latach 1732–1735, jako rezydencja władającej miastem rodziny von Barwitz, wzniesiony na miejscu zniszczonego pożarem zamku, wzmiankowanego w 1468. W latach 1957–1959 pałac został zaadaptowany na Dom Dziecka. Obecnie stanowi własność prywatną. Barokowa budowla, murowana, założona jest na planie wydłużonego prostokąta z bocznym skrzydłem od południa, ustawionym pod kątem
Wzniesiony ok. poł. XIX w., prezentuje architekturę eklektyczną z ukłonem ku gotykowi. Jest murowany, na planie prostokąta z ryzalitami na osi poprzecznej, piętrowy, nakryty dachem dwuspadowym ujętym w szczyty schodowe.
Wzniesiony w XVIII w. przez Antoniego Dzieduszyckiego, został w 1848 powiększony i ukształtowany w manierze eklektycznej. Jest prostokątny w rzucie, z ryzalitami, parterowy w części piętrowy. Dwuspadowe dachy ujęte są szczytami, flankowanymi kolumnowymi sterczynami, spływającymi do podstawy obiektu.
Pierwszą wzmiankę o „novum castrum Sedscho” zawiera dokument księcia Henryka III głogowskiego z 1298. W 1360 Siedlisko i rozległe dobra cesarz Karol IV oddał w lenno możnemu rodowi von Rechenberg. Sto lat później Baltazar Rechenberg zbudował na miejscu starej warowni murowany zamek, którego relikty tkwią w ścianach południowego skrzydła obecnego
Wzniesiony w pocz. XIX w., sto lat później został przebudowany w partii frontowego pseudoryzalitu i otrzymał od strony ogrodu murowany ganek z tarasem. Jest murowany, prostokątny w rzucie, nakryty dachem dwuspadowym. Obiekt służy celom mieszkalnym.
Powstał w 2. poł. XVI w., jako dwór obronny rodziny von Knobelsdorf, a po połowie XVIII w. został powiększony i przekształcony w barokową rezydencję. Kolejna przebudowa, przeprowadzona w pocz. XIX w., zaznaczyła się nadaniem klasycystycznego wyrazu elewacji frontowego ryzalitu. Rozpoczęty w 1983 kapitalny remont został przerwany; opuszczony pałac zagrożony jest
Zbudowany w 1841, na architekturę nawiązującą do skromnych, klasycystycznych siedzib dworskich z przełomu XVIII–XIX w. Jest murowany, na planie prostokąta, dwutraktowy, parterowy, nakryty dachem naczółkowym z wystawkami. Wejście w fasadzie prowadzi przez kolumnowy ganek.
